Laatste stukje Spanje

14 februari – Simat de la Valldigna 
We zijn vanochtend eerst naar de toeristeninfo geweest. Daar stond een vriendelijke dame die zowaar nog wat Engels sprak. We kwamen naar buiten met een paar leuke wandelkaarten en een gids over het klooster. Daar zijn we vervolgens het eerst naar toe gegaan. Het is een oud gebeuren, de oudste notities dateren al van de dertiende eeuw. In de loop der eeuwen is er veel ver – en bijgebouwd aan dit klooster. 

Veel van deze gebouwen zijn ook al weer ingestort, de basismuurtjes daarvan zijn nog zichtbaar, soms een half gebouw. Wat nog wel intact is , is het kerkelijke hoofdgebouw met prachtig, rijk versierde plafonds. Daar hebben we echt een hele tijd naar staan kijken. De ramen in deze kerk zijn niet van glas, maar van heel dun gesneden marmer waar wel licht doorheen komt. Echt heel mooi om te zien. 

Rondom het klooster lagen diverse tuinen waar nu sinaasappelboomgaarden in onderhouden worden. Het was zeker de moeite waard om dit te bekijken. 
Vanmiddag dan toch maar begonnen , aan wat wij dachten, een bescheiden wandeling. We hadden een route op de kaart gezien naar de ruïnes van een oud kasteel, ongeveer uit dezelfde beginperiode als het klooster. We liepen eerst over kleine wegen tussen de citrusboomgaarden door. Er werd druk geplukt. Het laatste stuk moesten we 250 meter klimmen over geitenpaadjes. Van onder af zag je het grote massieve rotsblok liggen waarop de ruïne ligt. Een pittige klim. 

Op tweederde deel naar boven kwamen we al een klein poortje tegen waar we doorheen moesten en waren dus “binnen” het kasteel. Daar vandaan was het best nog een eindje klimmen, maar er stonden wel overal muurtjes, er heeft dus een hoop gezeten hier. Helemaal boven konden we nog een halve kapel zien en wat andere restanten. Het geheel staat op een groot rotsblok, dus verdedigingstechnisch zal de plaats wel goed gekozen zijn. Wel moet ik dan altijd denken aan voedsel en water. Hoe kreeg je dat boven over dat geitenpad? We hebben een kwartiertje rondgelopen en zijn toen aan de terugweg begonnen. Bij de camper terug stond de km teller op 19. We krijgen nog een goede conditie hier😀😀. 
 

15 februari x Simat de la Valldigna 
Vanochtend kwam er een vrachtwagen de parkeerplaats op en de chauffeur begon de kratten  die achterin zijn auto stonden een beetje op te ruimen . Toen ik langsliep om het vuilnis even weg te gooien zei ik hem goedemorgen. Hij zei goedemorgen terug en kwam daarna naar me toe met een kist waar nog een hoop mandarijnen inzaten. Hij vroeg of ik daar interesse in had. Natuurlijk had ik dat. De mandarijnen hier zijn zo lekker, daar kun je nooit genoeg van hebben. We hebben nu dus een heerlijke voorraad, daar kunnen we mee toe tot we thuis zijn😊😊😊. 
Ook vandaag weer gewandeld, maar nu de andere kant op. Vanachter de camperplaats aan de rand van het dorp ( met uitzicht op de sinaasappelbomen) een klein stukje langs de huizen omhoog en dan een pad op de bergen in. We liepen steeds verder de kloof in. Aan het einde leek wel een enorme bergmuur te zitten, maar hoe dichter we bij kwamen des te beter konden we zien dat er toch een klein pad tussen de heuvels doorslingerde naar het laagste punt op een pas. 

Daar aangekomen kregen we zicht op een volgend ( klein ) dal met een dorp erin. Daar moesten we naar toe lopen. Er zat zowaar een café wat geopend was en  de koffie hadden we wel verdiend na ruim twee uur lopen. De terugweg wilden we graag een andere route lopen. Daarvoor moesten we eerst een stukje over de weg lopen. We hadden gezien dat er na een kilometer in een scherpe bocht waarschijnlijk een mogelijkheid was om daar een klein paadje op te schieten. 

We stonden aan de vangrail al even de voor ons liggende heuvel te bestuderen toen er van onderaf een man achter een boom vandaan kwam. Hij vroeg ons of we de weg naar Simat zochten. Dat bevestigden we en hij gebaarde ons om over de vangrail te klimmen en achter hem aan te lopen. En ja, twintig meter van de weg af liep er een geitenpaadje naar beneden. Van de weg af was dat  dus niet te zien.  Even verder kwamen we erachter dat er keurige merktekentjes langs het pad stonden, dus het was ook niet zo moeilijk om te volgen. Wel lekker steil naar beneden met van die fijne rolsteentjes erop. Een leuke route met mooi uitzicht op het dorp en het dal erachter.  

16 februari – Morella 
Bijtijds vertrokken omdat we weer eens een behoorlijk stuk willen afleggen. We rijden noordwaarts, eerst door de heuvels heen richting Valencia. Daar draaien we met een grote boog omheen. In het vlakkere gedeelte rondom de stad is het goed zichtbaar dat de lucht er behoorlijk vervuild is. Er worden weer veel vuurtjes gestookt. Dat is verderop als we de bergen ingaan weer veel minder. Daar is het mooi helder. Het is weer een mooie tocht. Een stuk ten noorden van Valencia laten we de kuststreek achter ons en draaien het land in. Veel heuvels met felgeel bloeiende struiken, een weg met veel bochten en wisselende uitzichten. 

We klimmen gestaag en op 1100 m gaan we over een pas heen. Daar vandaan is het nog 35 km naar ons einddoel van vandaag, de oude vestingstad Morella. Als we die voor het eerst zien maakt het ook wel indruk. Een enorm hoge rots in het landschap met bovenop een groot kasteel. Op de heuvel eronder de stad tegen de berg aangeklemd. Om de stad nog een volledig intacte stadsmuur. We rijden door tot de camperplaats, een kilometer van de stad af met een geweldig uitzicht er op. Natuurlijk gaan we alles van dichtbij bekijken, dus lopen we over de weg naar de ingang van de stad bij een enorme poort. 

Het is echt een mooi onderhouden oude stad met veel smalle straatjes en mooie huizen. Wel veel toeristenwinkeltjes, inwisselbaar voor dit soort winkels in welke stad dan ook. In een gebouw zien we 4 enorme poppen staan. Ze heten de Giants en staan symbool voor de gemengde bevolking van de stad die er in de loop van de eeuwen heeft gewoond. Bij grote feesten worden deze poppen de stad rondgesjouwd. We kronkelen door de stad en stijgen naar het hogere gedeelte. Daar is de ingang van het kasteel. Het is een enorm complex met in het lagere deel wat open stukken land een ommuurde kasteeltuin en een grote kerk. Daarna begint het pad naar boven toe. We moeten drie poorten door voor we bij het bovenste gedeelte van het kasteel zijn. Vanaf daar loopt het pad in een spiraal naar boven. Aan de buitenzijde van dat pad de muur, aan de binnenzijde allerlei gebouwen. Het pad is zo breed dat je je kunt voorstellen dat ze hier moeiteloos honderden soldaten hebben kunnen herbergen. 

Ook is goed te zien dat er verschillende bouwstijlen  gebruikt zijn. Al vanaf 950 is er een vesting en in de loop der eeuwen hebben er verschillende heersers in gezeten die vaak iets hebben toegevoegd of verbouwd. Aan het eind een trap met 98 treden en dan zijn we op het hoogste deel waar op een hoogte van 1072 m rondom een paradeterrein een aantal gebouwen staan. Het uitzicht hier vandaan is 360* fantastisch en natuurlijk behoorlijk winderig. Na deze bezichtiging lopen we door de stad weer naar beneden en naar de camper toe. We bereiden ons voor op een koude nacht, we staan op 950 m hoogte en om 22.00 uur is het nog maar 4*. Kacheltje maar op stand-by zetten tegen bevriezing van de leidingen en een warme kruik mee in bed.  

17 februari -  Vielha 
’ t Was goed fris vannacht, de kachel is een paar keer aangeslagen. Dat werkt dus goed. Vanochtend in bed blijven liggen tot de zon lekker op de camper scheen, dat scheelt direct een hoop in temperatuur. Na het ontbijt weer op pad gegaan. Ook vandaag weer wisselende landschappen, van zwaar beboste heuvels naar rotsachtige landschappen waarvan het lijkt of de heuvels met losse steentjes op elkaar gegooid zijn. Prachtige blauwgroene stuwmeren achter reusachtige stuwdammen. 

Eenmaal over de heuvels heen komen we in de vlakte van de stad Lleida. Daar weer veel industrie. Ten noorden van de stad gaat de weg weer de bergen in en dan beginnen we echt aan de Pyreneeën. Al van heel ver zagen we de witte zweem van de besneeuwde toppen en naarmate we dichterbij komen steken die toppen steeds scherper tegen de lucht af. 

Vanaf Lleida is het zeker nog 135 km rijden naar het hoogste punt. Daar doen we ruim twee uur over en zijn dan aangekomen bij de tunnel. Aan de andere kant weer naar beneden. Daar zien we in het dal de stad Vielha leggen. Grote huizen, allemaal met zwarte daken. Een bijzonder gezicht. Hier zoeken  we onze camperplaats en beginnen dan aan onze laatste avond Spanje van deze reis. Morgen de bergen uit en Frankrijk in.