Klusjes

11 april

                      
Ik heb gemerkt dat je tijdens zo’n reis veel tijd kwijt kan zijn aan ogenschijnlijk simpele klusjes. Eén daarvan  betreft de kast waar planken inzitten. Alles in zo‘n camper is er natuurlijk op gericht om zo licht mogelijk te zijn, zo ook de zijwand van de kast. Die is wel stevig, maar tijdens  het rijden, vooral over hobbelige wegen beweegt die zijplank. Het gevolg is dat er één plank is die dan van zijn plankendragertjes afschiet en dat is nu net de plank waar mijn oventje op staat. Gelukkig kan hij maar een klein beetje zakken, dus heel ernstig is het niet, maar wel lastig. We zijn al wekenlang op zoek naar een soort van praxis, maar zo’n zaak hebben we niet kunnen vinden. Wel zijn we diverse malen binnen geweest in een ferreteria, dat is een soort van ijzerhandel met heel veel andere dingetjes erbij. En dan maar proberen uit te leggen waar je eigenlijk op uit bent. Ook gisteren zijn we op zoek geweest en uiteindelijk kwamen we uit bij een man die allerlei roldeuren en balkonrailingen in elkaar zet. Achter zijn winkel zat een hele grote werkplaats . Na onze uitleg met handen en voeten had hij door waar het om ging en raadde ons aan twee kleine aluminium stripjes aan de zijkanten te zetten, waardoor de plank niet meer kan zakken. Dat was nog eens meedenken!! We hebben nu dus twee van die stripjes aangeschaft en daar meteen gaten in laten boren. Nu nog even de kast in en het probleem is opgelost.

     
Een heel ander geval gaat over de sambal. Ik gebruik dat graag bij diverse maaltijden, maar in Spanje is nergens sambal te koop. We hebben al heel wat meters in diverse supermarkten afgelegd, maar niets gevonden. Maar eens op internet gaan struinen of je dat niet zelf kan maken…. En natuurlijk kan dat. Dus een pot gedroogde cayennepepertjes aangeschaft en vanochtend met de blender geprobeerd fijn te malen. Dat lukt aardig, alleen ben ik erachter gekomen dat je het “stof” wat daarbij vrij komt niet moet inademen….Straks met wat knof, zout en olie proberen een prutje te maken. Een kind kan de was doen, maar je moet het wel weten…..
We staan hier op een grote parkeerplaats achter een benzinestation.

Niet direct een aansprekende omgeving, maar we hebben een douche en toilet hier, prima internet en staan achter een grote heuvel redelijk beschermd tegen de harde wind en dat is heel prettig. De plaatsen zijn ruim, dus naast de camper in de zon en uit de wind is heerlijk. Vanmiddag een paar uur langs het strand gelopen met Evi. 

‘

Als je dan over zo’n rots moet naar een volgend strandje word je bijna uit je schoenen geblazen zo hard. Het is dan zaak maar weer snel de luwte op te zoeken. Het zijn echter prachtige strandjes en mooie uitzichten, dus we hebben wel enorm genoten van de ruige zee en de zon. Een poosje heerlijk op het strand achter een heuveltje gezeten en dat was wel lekker. Even met de blote voeten door het water gegaan, maar dat  is nog niet erg aangenaam, het water is nog koud.Tegen het eind van de middag trekt de wind weer aan naar een windkracht 7. Alles ruist en suist en klappert dan. Een behoorlijke herrie. 

Verder heb ik me vanmiddag beziggehouden met het bakken van een havermout/notenbrood en een havermoutkwarktaartje. Heb ik voorlopig weer voldoende voorraad.

12 april
Vanochtend eerst lekker met Evi over het strand gebanjerd

en daarna naar Aguilas gefietst. Daar staat boven op een rots, hoog boven de stad een fort wat de moeite van het bekijken waard zou zijn.

We kwamen daar niet al te lang voor sluitingstijd aan, het was tenslotte al bijna siëstatijd….. en dat al om 13.00 uur!! Het fort is inderdaad heel grondig gerestaureerd, maar wel met allemaal moderne materialen en gesteentes. Dus de vorm is wel behouden gebleven, maar van het originele materiaal was weinig meer te zien en dat vond ik wel jammer, dat bepaalt vaak de sfeer in dit soort gebouwen. Verder hebben ze er wel iets moois van gemaakt met allerlei ruimtes waarin wat oude attributen achter glas zijn opgesteld of filmpjes gedraaid werden. Aardig om te zien en van bovenaf natuurlijk een mooi uitzicht over de stad.

     
Na dit avontuur hebben we een rondje door Aguilas gefietst. We kwamen een superdeluxe modern winkelcentrum tegen. Natuurlijk was het ook hier siëstatijd, maar wat opvallender was dat meer dan de helft van de ruimtes niet bezet was. Dus alles bij elkaar een vrij doods geheel. Wel zonde van zo’n mooi gebouw.

Bij een strandtentje vlakbij nog even een sangria gehaald. Daarna naar de camper en plannen voor de komende dagen gemaakt met behulp van ipad en googlemaps. Waar zouden we zijn zonder deze dingen??

13 april
Nout heeft een leuke golfbaan gevonden hier niet zo ver vandaan. Mooi weer vandaag, dus op ons gemakje  de  camper reisklaar gemaakt en vertrokken. Na twintig kilometer rijden zagen wij tegen een berghelling onder een mooi wooncomplex een golfbaan liggen en wij verbaasden ons er al over dat we die niet op de kaart ontdekt hadden. We hebben ons aangemeld en zijn lekker gaan spelen. Na drie holes leidde de route ons over de weg en een pad naar boven op. We kwamen uit aan de andere kant van de berg en hadden uitzicht op een aantal prachtige holes onder een mooi wooncomplex. Juist, precies dat stuk hadden we dus vanaf de weg al gezien.

Vanaf de berg een geweldige hole naar beneden toe. Dan moet je afslaan over een stuk ruig land en zeventig meter lager moet die bal dan ergens neerkomen. Heel leuk.

Ook de andere holes waren behoorlijk uitdagend. Toen wij om zes uur terugkwamen bij de club bleek het restaurant al dicht te zijn. Gelukkig hadden we de mazzel dat we nog wel bij de douches konden, dus daar hebben we uitgebreid gebruik van gemaakt. Daarna op zoek naar een plekje voor de camper. Vlakbij de golfclub ligt een strandje dat is aangewezen als vrije camperplek. Dat betekent dus dat er geen voorzieningen zijn, je mag daar alleen staan. Toen wij aankwamen was er niemand en ook toen wij gingen slapen was er nog niemand. Mooi uitzicht op de zee. 

Wel spannend op zo’n plek te staan waar iedereen bij kan. Je hoort en leest daar wel eens rare verhalen over. We zullen het wel merken vannacht…

14 april
Een kwartier nadat wij waren gaan slapen kwam er een auto naast ons staan met wat plaatselijke hangjeugd en een hoop harde muziek. Dat kan wat ongemakkelijke momenten opleveren, dus we waren blij dat ze na een kwartiertje weer weggingen. Ook daar hoor je wel eens minder leuke verhalen van. Gelukkig is het de rest van de nacht rustig gebleven en hebben we lekker geslapen. Leuk om zo met de neus van je camper op het strand te staan en de zon te zien opkomen. We zijn vandaag weer een hortje verderop gereden, naar een natuurgebied wat Cato de Gabo heet.

Het is gelegen op een soort schiereiland en er liggen diverse dorpjes. Het is een mooi bergachtig gebied met prachtige kusten. Het laatste gedeelte kan alleen wandelend of fietsend bereikt worden, dus dat laatste hebben we gedaan. Inderdaad geweldige uitzichten. 

      
We zijn naar het uiterste puntje gereden, daar stond een oude stenen toren bovenop en ik zag daar een man onder een parasol aan de railing zitten. Een restaurant dachten we. Dat was dus niet zo. Toen wij boven waren en door de toegangspoort wilden gaan , ging deze open en kwam er een Spaanse mevrouw naar buiten die vertelde dat het privé terrein was.

Wij verontschuldigden ons natuurlijk, maar ze vond het geen probleem een nodigde ons even uit om te komen kijken. Het bleek een kunstenares te zijn die daar samen met haar vader woont. Ze heeft jarenlang op diverse plaatsen in Europa gewoond en is nu teruggekeerd naar haar geboortestreek. Ze heeft ons meegenomen naar een grote container waar haar atelier in zit en liet ons haar kunstwerken zien. Zij beschildert houten planken met heel fijn schilderwerk en maakt daarbij gebruik van de tekening en de nerven van het hout. Heel mooi om te zien. Ook bijzonder om te beseffen dat die mensen daar in alle eenzaamheid wonen, kilometers van de bewoonde wereld vandaan, maar met een machtig uitzicht naar beide kanten.

Na de rondleiding zijn wij weer op het fietsje gestapt en naar beneden gereden over de grindweg. Een bijzondere ervaring rijker.