Sportief begin

1 januari - La Tercia 
We hadden gisteravond een bijzonder geanimeerde avond verwacht met een groep levendige Engelsen. Dat pakte wat anders uit dan wij verwacht hadden . Er waren zo rond de twintig mensen en die zaten of aan de bar of keurig aan een tafeltje. Wij schoven  aan bij twee  Engelse dames en een Duits echtpaar. Zij hebben een huis in één van de straatjes aan de overkant van de weg en kennen Graham en Jo. Het gesprek kwam wat stroef op gang en het was pas acht uur …. De ene Engelse dame had wel wat weg van Hyacinth uit die vroegere Engelse serie. Mijn vader zou van deze mevrouw gezegd hebben dat haar mond met een strootje openging, maar met geen voorhamer dicht te krijgen was.  

Ze was wel erg vriendelijk.Tegen halftien mochten we in de keuken een maaltijd gaan halen. Er was speciaal voor deze avond een kok bezig geweest en die had grote pannen met chili, pulled pork en een curry. Best smakelijk allemaal. Dit brak de avond wat. Al tijdens de maaltijd werd er een karaoke  apparaat aangezet en een aantal mensen heeft daar zeer vlijtig gebruik van gemaakt. Het was niet bepaald zuiver en de volumeknop werd niet gespaard. It was not my cup of tea😂😂😂. Om twaalf uur kregen we allemaal een glas bubbels en alle Engelsen gingen in een kring staan met de handen kruiselings vast en begonnen te zingen. Wel een koddig gezicht. Het was bijzonder om mee te maken, maar echt exciting was het niet… 

Vandaag heerlijk relaxte eerste dag van het jaar. Op ons gemakje opgestaan en buiten ontbeten. Wat een luxe!! Vanmiddag hebben we ons een paar uur vermaakt op de bowlsbaan. Hij was eigenlijk gesloten, maar Graham vond het leuk dat wij zo enthousiast waren en had de ballen alvast klaargezet. Hoe vaker je het doet hoe fanatieker je wordt. Wel een uitdaging om de kleine bal te bereiken…. 

2 januari – Cabo De Palos 
Vanochtend afscheid genomen van Graham en Jo. Ze vonden het erg jammer dat we weggingen. Eerst beneden bij een tankstation vers water ingeslagen, daarna naar de Carrefour om de voedselvoorraad weer aan te vullen. Daarna verder naar een vrije camperplek onder de vuurtoren van Cabo de Palos. We hopen daar lekker te kunnen wandelen en fietsen. Al rijdend kwamen we erachter dat dit eigenlijk een heel druk bewoond gebied is. We reden langs het grote zoutmeer wat vlak langs de kust ligt. Op de twee buitenringen staat nog enorm veel bebouwing. Grote flats die vanaf een afstandje wel in het water lijken te staan. Een bijzondere plek om te wonen. 

Toen we bij de vuurtoren net een lekker plekje hadden gevonden en geparkeerd stonden viel het Nout op dat de achterband er erg zacht uitzag. We durfden het niet aan om daar een nacht overheen te laten gaan, dus zijn we op internet maar op zoek gegaan naar een benzinestation in de buurt. Gelukkig zat er één op maar vier kilometer afstand, dus voorzichtig daar naartoe gereden. Daar de band weer flink opgepompt, er zat echt veel te weinig spanning op. Ook de andere banden en de olie maar even gedaan.Daarna de eerste band weer gecontroleerd, maar die was alweer een aardig deel van de spanning kwijt. Een veeg teken. Wij vroegen aan de tankmeneer waar er een garagebedrijf zat. Gelukkig bleek dat aan de zijkant van het tankstation te zijn. Voor ons op dat moment niet herkenbaar als garage, omdat het siësta was en alles potdicht zat. We hebben de camper maar daar voor de deur geparkeerd en hebben lekker in de zon naast de camper zittend ons brood naar binnen gewerkt. Tegen vier uur kwam er een autootje aanrijden en dat bleek inderdaad de garagemeneer te zijn. 

Die begreep algauw waar het aan schortte en ging heel voortvarend te werk door de camper op te krikken en de band er vanaf te halen. Hij luisterde even en wees ons toen aan waar er een klein lekje zat. Vervolgens ging de band mee naar binnen, werd daar in en apparaat van de velg ontdaan en werd in no time geplakt. Velg er weer op en het geheel onder de camper. Binnen een half uur was de klus geklaard en konden wij weer rijden. Weer terug naar de vuurtoren dus. Gelukkig was er nog een plekje. 
Van daaruit zijn we natuurlijk eerst even bij de vuurtoren omhoog geklommen en daarna langs de zee over een pad buiten het dorp om gelopen, tot de hoogte van het haventje. Het is een leuk , redelijk levendig dorp, met winkeltjes en kroegjes. Niet zo doods als we wel eerder meemaakten. Daar even wat gedronken en internet opgezocht.Bekeken waar we morgen naar toe gaan fietsen. Wordt vast weer een leuke tocht. 

3 januari - Cabo de Palos 
Het smalle schiereiland waar we op uitkijken is de zuidelijke arm aan de zeekant van het grote binnenmeer. Van uit de verte is het net of de huizen op het water zweven. Het is een hele smalle strook. Water er voor en water erachter. Aan het einde van die strook, op tweederde deel van het meer zijn wat drassige landen, een klein stukje water en dan begint de noordelijke arm van het meer. We besluiten om hier vandaan naar de zuidelijke arm te fietsen en te kijken of we helemaal achteraan kunnen komen. Daar is op de kaart een soort groot klaverblad te zien en dat intrigeert ons. 

Die landtong die vanuit de verte zo smal leek is in werkelijkheid tussen de 50 en 300 meter breed. Als Nederlander denk je dan algauw dat dat een opgespoten stuk land is, maar dat is dus niet zo. Hoe smal het ook is, het is heel dicht bebouwd met overwegend appartementsgebouwen, een aantal hotels en op de beste plekken de meest mooie , grote huizen. Het eerste deel fietsen we tussen de enorme gebouwen door, langs een dubbelbaans weg waar zo nu en dan een fietspad naast ligt. Later fietsen we langs een kant van de landarm en hebben dan uitzicht op het meer met aan de overkant San Javier. Het is een ontzettend eind fietsen naar het eind. Er staan bordjes langs de weg en het eindpunt ligt op 19 km. 

Daar ligt ook dat gekke klaverblad. We denken dat dit zo’n megaproject had moeten worden van prachtige huizen aan kleine kanaaltjes met de mogelijkheid om naar buiten te varen. Het grondwerk is gedaan, maar van de bouw is het niet meer gekomen. Zo, dat mysterie ook weer opgelost😊😊. Dan in een miezerig buitje maar aan de terugweg begonnen. In het dorp waar we staan trakteren we onszelf maar op een lekker hapje op een terras waar inmiddels de zon even schijnt. Heerlijk even opwarmen. Als we bij de camper terug zijn staat de teller op 48 km. Best trots op onszelf… 

4 januari Cabo de Palos 
Een klein stukje  rijden hier vandaan , richting Cartagena, ligt aan de kust een natuurgebiedje. Een paar grote bergen en natuurlijk de zee met wat strandjes. We hebben gisteren op google maps een wandeling uitgezocht. We vinden snel het plekje waar we kunnen parkeren en beginnen dan aan de wandeling. Een prachtig gebied. Eerst achterlangs door de bergen heen met mooie uitzichten. Aan de ene kant het binnenmeer met de bebouwde buitenstroken en aan de andere kant de bergen en de rotsen boven de zee. 

We steken het gebergte door en krijgen de zee dan goed te zien. Er zijn een paar kleine strandjes waar we hoog boven langs lopen. Halverwege dit deel boven de kust komen we  langs een paar bijzondere rotsformaties. Het lijkt erop alsof hier lang geleden een vulkaan actief is geweest. 

Mooi om te zien. Een schitterende tocht om te lopen. Uiteindelijk zijn we na een paar uur weer bij de camper  terug en gaan daar aan de welverdiende koffie. Halverwege de middag rijden we een stukje verderop om te zien of we een plekje aan het strand kunnen vinden om te overnachten. We komen in een nationaal park terecht en rijden over rotsige weggetjes door de bergen naar zee. Daar nog even een poosje rondgelopen. Er lagen allemaal kleine kwalletjes op het strand. Mooi om te zien. 

Het overnachten hier wordt niets, het is niet toegestaan. Ook een klein stukje verderop, net buiten het park schijnt 
het niet te mogen. Dus rijden we maar weer terug naar het plekje van de afgelopen twee nachten onder de vuurtoren. Hier staan we vanavond eerste rang en hebben een mooi uitzicht op de verlichte huizen van het schiereiland. We zitten nu met de voetjes omhoog, want we voelen de 15 bergkilometers wel in de benen zitten😊😊😊