Vergane glorie
5 maart 2018 - Crevillent, Spanje
3 maart Callosa d’en Sarria
Het weer is voor Spaanse begrippen matig deze week. Dikke wolkenpartijen met regelmatig een regenbui en soms een waterig zonnetje. Niet helemaal waar we op gehoopt hadden. Toch ondernemen we bijna elke dag wel iets.Vandaag zijn we op de fiets naar Altea en Albir gegaan.
We worden steeds handiger in het hanteren van google maps, al moesten we vandaag op de terugweg toch regelmatig stoppen om te zien of het nu echt wel goed ging. Na een paar keer vragen waren we weer op de goede route naar boven. Dat was weer een andere route dan heen. De heenweg ging over brede zanderige kleiwegen met veel plassen erop. Prachtig om te rijden tussen muren van enorme bamboestengels door. Dat is vooral in de buurt van de rivier. Even onder een weg doorrijden en opeens ben je weer in de bewoonde wereld. In Altea hebben we heerlijk gezeten op de boulevard met een kop koffie.
Daarna aan de boodschappen. Geheel en al per ongeluk kwamen we nog even in de buurt van de Nederlandse winkel waarop Nout spontaan op het idee kwam om te kijken of ze daar stroopwafels hadden. Natuurlijk hadden ze die. Daarna met volle boodschappentas achterop de berg weer op
en via een toeristische route (lees een beetje omweg) naar onze camper.Toch weer een 30 km gefietst vandaag.
4 maart. De berg op
Sinds we hier zijn zit ik regelmatig de berg aan de overkant te bekijken. Onderaan staan allemaal huizen tussen de akkers, boomgaarden en kassen van gaas.
Daarboven wordt het een beetje kalige berg met zo hier en daar wat bos. Als je heel goed kijkt ( en daar ook een kijkertje bijneemt ) kan je zien dat er ook allerlei wegen en paden lopen. Hoog boven de laatste bebouwing op ruim tweederde van de helling onder een paar steile rotsen kan je nog net een paar huisjes zien staan (op 600m hoogte). En dan begint het bij mij te kriebelen….. Daar moet je toch kunnen komen?? Googlemaps erbij, huisjes opzoeken en dan de boel heel erg vergroten. Dan kom je erachter dat er inderdaad een soort van pad naar boven loopt. Ja, logisch, die mensen moeten er toch ook kunnen komen. Dat pad probeer ik dan te volgen van boven naar beneden in de hoop dat het ergens op een weg uitkomt. Na anderhalf uur puzzelen had ik het wel gevonden. Kortom, we zijn vandaag op de fietst gestapt en hadden het idee dat we waarschijnlijk wel naar die huisjes konden fietsen.
Het eerste deel ging ook prima, over de weg lekker gemakkelijk bergaf. Zowaar in één keer de juiste afslag gevonden, een smal pad op waar vervolgens de meest prachtige huizen/villa’s aan liggen. Dat verwacht je niet bij zo’n weggetje. Dan door het groen
en toen hield het zuinig geasfalteerde weggetje op en ging over in een grindpad met losse stukjes asfalt. Breed genoeg voor een auto, we hebben er vandaag een paar over dit pad zien rijden, maar behoorlijk steil(22-25*). Dat konden wij en de accu niet meer aan, dus we besloten maar om te gaan lopen en dachten dat het verderop wel beter zou worden. Dat werd het dus niet, dus uiteindelijk hebben we twee uur met de fiets aan de hand naar boven gelopen. Maar wat een prachtig pad met een geweldige uitzichten over de baaien van Altea en Benidorm.
Boven gekomen bleek dat de huisjes gewoon bewoond waren. Dan vraag ik me altijd af waarom die mensen daar wonen zover van de bewoonde wereld af en hoe ze dat doen met boodschappen enzo….Jammer dat het niet helemaal helder was. We hebben echt zitten genieten van het uitzicht en hebben ondertussen ons brood opgegeten. Slokje water erbij en daarna maar gauw naar beneden, want het was wel flink koud daarboven. Helaas konden we het pad terug ook niet de hele tijd op de fiets zitten. Door het vele remmen worden je velgen heel warm. Daardoor kan de lucht in je band ook warmer worden en uitzetten. Als dat teveel gebeurt klapt je band. Dus uiteindelijk ook hele stukken gelopen tot de weg, maar wel met plezier en genietend van al het moois.Een goede les voor een volgende keer. Steile wandelpaadjes zijn om te lopen….
Tot slot als toetje bij de camper toch nog even een uurtje zon.
5 maart Vergane glorie
Vanochtend op ons gemakje de camper weer reisklaar gemaakt. Na een paar dagen begint het weer te kriebelen. We hebben ook best veel van deze omgeving gezien. Gezellig met de gastheer – en vrouw bij het zwembad nog een kop koffie gedronken in een waterig zonnetje,
daarna die hele smalle poort door op weg naar een volgend plekje.Dat ligt vlak bij Crevillente, een stukje ten zuidwesten van Alicante.
Op de site stonden prachtige foto’s van een imposant huis met een mooie tuin, een zwembad en een mooie boomgaard. Ook de omschrijvingen klonken erg aantrekkelijk. Mooie omgeving, allerlei terrassen bij het huis, lekkere plekjes om te zitten, kortom een prima plekje. Dat is het in het verleden misschien ook wel geweest. Wij reden van de doorgaande weg af een rommelig weggetje op met wat vervallen loodsen, tussen de grote AP7 snelweg en de spoorlijn in. Even verderop inderdaad nummer 12, daar moesten we zijn. Een groot wit hek met een slot erop , aan de buitenkant een bordje van een beveiliging. Wij werden ontvangen door een oudere, morsige man in een scootmobiel met maar één been en een vinger in het verband. Zijn vrouw kwam er even later bij staan. We hadden de indruk dat ze het heerlijk vonden weer eens een keertje bezoek te hebben. Na de rondleiding werden we meteen uitgenodigd voor een glaasje fris of bier. Op een rommelig terras wat vol stond met allerlei machinerieën, oude gereedschappen, half vergane bloempotten en wat je maar meer kunt bedenken stond een viezige tafel, ook helemaal vol met troep. Daar kregen wij het wel en wee van deze mensen van de laatste 10 jaar te horen. Daaronder een overval, bedreigd met gas, een stuk of twee inbraken, een stel dronken automobilisten in de tuin. Waarlijk erg geruststellend om straks de nacht in te gaan. Bij de buren was er de laatste jaren ook regelmatig wat mis, hennepkwekerij, een dronken buurman waarvoor de politie steeds op de stoep stond….. je weet niet half hoeveel vreemde verhalen je in een uur kunt horen .
Het meest opvallend is wel de enorme hoeveelheid rommel overal op het erf, in de boomgaard , in de keuken en in de rest van het huis. In de buitenkeuken waar zij overdag leven staan overal potten en pannen, sommige met restjes erin en zo hier en daar een pan met wat schimmel. Het huis is inderdaad groot, er zijn wel 5 slaapkamers, waarvan de meeste niet gebruikt worden. Overal liggen kledingstukken, stapeltjes papier. Ik denk dat dit huis een goede kans zou maken voor dat programma waar mensen worden geholpen hun alsmaar uitdijende verzameling troep eens op te ruimen. De heer des huizes is een handige rommelaar, maar kan niets weggooien. Er staan wel 6 rollators, sommige doen het nog, de andere hebben “ kostbare “ onderdelen, dus mogen niet weg. Tien generatoren een enorme verzameling gereedschap waarvan veel onderdelen behoorlijk roestig. Mevrouw vindt de rommel niet prettig, maar krijgt het niet voor elkaar haar man dingen te laten weggooien. De douche – en wc ruimte hebben er echt niet onaardig uitgezien, nu ligt één wc open, bij de andere wc zit er geen deur in. Er zijn twee douches, enig probleempje is dat er momenteel geen water is. Blij met mijn camper…. We hebben alles zelf aan boord en hoeven geen gebruik te maken van de faciliteiten.
De gastheer – en vrouw zijn wel erg vriendelijk, maar zien denk ik zelf door de bomen het bos niet meer. Als er eens flink opgeruimd en schoongemaakt zou worden zou het er een stuk beter uitzien. De verlichte tuin in de avond is echt leuk. Het stikt van de lampen die aanschieten zodra er maar een grassprietje beweegt. Een bijzondere ervaring is het wel.
Morgen maar op zoek naar een nieuw plekje….
Kan je die laatste camperplaats niet overnemen? Rommel weggooien en opknappen. Meld ik jullie aan voor het tv programma Ik vertrek. Veel plezier nog! Trouwens weer prachtige foto's Lies!
Welke hond is van jullie die golden of die zwarte!
Wij waken inmiddels weer over jullie paleisje.