Drie keer is scheepsrecht

Zaterdag 24 oktober – Korbach
Van een vriendin had ik een poosje geleden de tip gekregen om vooral bij de Edersee te gaan kijken als we daar in de buurt waren. Een goede tip moet je niet laten schieten, dus vandaag zijn we naar de Edersee geweest. De  Edersee is een gigantisch stuwmeer, eigenlijk een bijzonder kronkelige rivier met hele grote lussen. Door het aanleggen van een dam in 1914 is er in de dalen daarachter een stuwmeer ontstaan. Daarvoor moesten wel een paar dorpen ontruimd worden. Ik vind dat altijd een beetje verdrietig verhaal, verplicht moeten vertrekken van de grond waar je geboren en getogen bent en waar misschien al generaties voor jou geleefd hebben.

Dat stuwmeer is aangelegd om extra water naar de Weser over te kunnen hevelen. Dat is een belangrijke rivier in Duitsland, waarover veel vervoer plaatsvindt. Die Weser kwam vaak water tekort, dus vandaar dit grote bekken. Bijkomend voordeel was een krachtcentrale en de ontwikkeling van het watertoerisme. We hadden gehoord dat een deel van de Edersee leeg staat en dat wilden we graag met eigen ogen zien. De Nederlandse restaurant eigenaar waar we gister even zaten vertelde ook al dat de See zo goed als leeg is, er zou nog maar 11% water inzitten. We zijn vandaag vlakbij de stuwdam begonnen. De camper op een parkeerplaats een stukje voor het dorp Eder. We konden over de dam heenfietsen en konden aan de andere kant zien hoe ontzettend laag het waterniveau was. Beneden ons lagen talloze bootjes en iets verderop zagen we twee enorme rondvaartboten heen en weer varen over het eerste gedeelte van het meer. We vonden dat wel bijzonder, maar zochten daar verder niet zoveel achter.

Wel vonden  we het sneu voor alle mensen die hier toch voor de watersport kwamen  dat hun mogelijkheden zo beperkt waren geworden. Dat kregen we een stuk verderop nog eens bevestigd toen we in de diepte allemaal steigers zagen liggen waar tientallen boten hun plekje aan hadden gevonden. Er waren zelfs steigers waar nog een enkele boot aanlag en we vroegen ons af waarom mensen hun boot niet hadden opgehaald toen het water verdween. We fietsten kilometers langs het meer en op een goed moment was bijna al het water verdwenen. Wat restte was een dal met een beetje gras erin en een smal stroompje in het midden en hoog oprijzende wanden aan de zijkanten. Daar hebben we lang naar kunnen kijken, want door de enorme lussen van die Eder moesten we grote stukken heen en weer over dezelfde helling fietsen. Na een kop koffie veranderde dat, we reden van de verharde weg af een zanderig fietspad op wat even verder steil omhoog ging door het bos. Een prachtig pad, dat wel, omzoomd met kleurige beuken waar de blaadjes vanaf dwarrelden. Na zeker 200 meter stijgen kwamen we bovenaan de helling op een klein weggetje uit. Daar vandaar verder naar een dorpje waar we doorheen moesten. Aan de andere kant moesten we de berg weer af en reden kilometers lang door een smal dal waar zo hier en daar langgerekte weides naast de weg lagen.

We kwamen uit bij een vlakte  waar het meer had gelegen, aan de andere kant een brug die was blijven staan toen het meer volliep. Bij een vol meer stond die brug onder water.  Nu liep er nog een stroom onderdoor. Vanaf de brug moesten we meteen linksaf volgens de fietsapp. Daar liep inderdaad een pad. Het eerste deel door wat roodachtige graslanden. Het paadje werd steeds smaller en modderiger en uiteindelijk liepen we vast  op een helling. Volgens de app was het fietspad een stuk boven ons. We hadden dus toch de verkeerde afslag genomen en hadden een wandelpad te pakken langs het stroompje. We hadden geen zin om weer een paar kilometer terug te glibberen, dus Nout klauterde de helling op, op zoek naar een pad. Dat vond hij gelukkig snel, dus hebben we met de fietsen aan de hand onszelf naar boven geploeterd over de steile boshelling.

Vanaf daar ging het weer prima met de route. We volgden de kronkelige oevers van de Edersee en verbaasden ons onderweg over boten die halverwege dat droge meer lagen of over een boot bij iemand in de tuin. Ook de campings die we zagen vonden we een beetje sneu. Had je vroeger een camping aan het meer, nu moest je wel een heel eind omlaag om nog een beetje water te zien. Laat staan de mensen die een prachtig huis hebben met meerzicht. Op een schiereiland stonden boeien, zo konden we goed zien hoe hoog het water echt had gestaan.

Aan het eind van onze lange tocht hebben we een kop koffie gehaald. Daar vroegen we de eigenaar naar de oorzaak van het lage water en hoe lang dat al zo was. Hij vertelde ons toen dat dit een jaarlijks terugkerend verschijnsel is. In de natte maanden loopt de Edersee heel langzaam vol en in het voorjaar en zomer wordt dat water gbruikt om de Weser op peil te houden. Er schijnt iets van een ruime 14 miljoen liter water in te gaan en in de drogere tijden wordt er  2 miljoen liter per dag doorgesluisd. Dus er kan wel degelijk watertoerisme plaatsvinden, de campings staan in de warmere maanden echt wel aan het water en al die steigers op de bodem gaan vanzelf weer drijven als het water omhoog komt, met de bootjes erbij. We hebben veel plezier om onszelf gehad, we zijn er een hele dag druk van geweest waarom dat water zo laag was en kregen uiteindelijk een hele plausibele verklaring. Na deze mooie fietstocht reden we nog een halfuurtje naar de volgende camperplaats

Zondag 25 oktober – Korbach
Vanochtend rustig aan gedaan met de kilometers van gisteren nog in de benen. Maar het is natuurlijk wintertijd geworden, dus waren we toch nog vrij vroeg op pad richting de stad Korbach. Dat is een 6,5 km hier vandaan. De camperplaats ligt aan het Ederseefietspad. Het bleek weer om een oude spoorlijn te gaan. De dijken zijn duidelijk herkenbaar en we moesten door een paar tunnels.

De stad zelf viel een beetje tegen. We hadden een paar folders gelezen en dachten echt dat het heel bijzonder was. Er stonden wel mooie vakwerkhuizen, maar de sfeer ontbrak een beetje. Het was doodstil in de stad, je kon een kanon afschieten. We zijn vast teveel verwend geworden met het bekijken van historische centra.

De stadsmuur was wel leuk om te bekijken. Korbach bestaat uit twee voormalige dorpen die tegen elkaar zijn aan gegroeid. Op een goed moment zijn de dorpen samen de stad Korbach gaan vormen. Om de bestaande muren van beide dorpen is toen een hele nieuwe stadsmuur gebouwd. De ruimte tussen de twee muren is  tegenwoordig stadspark en loopt bijna helemaal om de stad heen.

Buiten het oude centrum ligt een moderne wijk met een groot winkelcentrum met veel winkels. Dat zag er goed uit. Het weer liet wat te wensen over, fris, een harde wind en regen in de middag. We zijn met grote snelheid terug gefietst naar de camper om de bui voor te blijven. De rest van de middag gelezen, gepuzzeld, spelletje gedaan en de route voor morgen uitgezet.

Maandag 26 oktober -Nettetal
Vandaag weer een hele grote stap gezet op weg naar huis. We reden een prachtige route door het Sauerland en verbaasden ons over de enorme hoeveelheden hout die hier uit de bossen gehaald zijn. Hele hellingen zijn leeggezaagd. Toen we wat nauwkeuriger keken bleek het om de naaldbomen te gaan. Grote stapels lagen her en der opgestapeld. Waarschijnlijk wordt bijna al het naaldhout hier er uit gehaald vanwege die dennenkever. We zagen grote stukken met volledig bruine sparren, dus die kever heeft hier wel flink huisgehouden. Wel heel zonde.

Tot Dortmund hebben we lekker binnedoor gereden, daarna waren de mooie wegen wel op en zijn we verder over de autobaan gereden. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Nettetal waar we morgen nog gaan golfen voordat we definitief de grens oversteken. Die is hier maar een paar kilometer vandaan, we proberen zo onze reis nog even te rekken😁😁

Dinsdag 27 oktober – Nettetal
Heerlijk een dag uitgewaaid, gelukkig was het wel droog. Een leuke parkbaan, geen heuveltjes, mooie bomen. Een fijne afsluiting van ons Duitse reisje. Dat begon  inderdaad als gewone reis voor een paar weken,  maar verwerd steeds meer tot een soort van coronavlucht. Duitsland was tot nu toe redelijk veilig, veel mondmaskers, men houdt over het algemeen rekening met elkaar voor zover wij konden zien.Toch loopt ook hier het aantal gevallen in een steeds rapper tempo op.

We hadden heel graag nog hier willen blijven, vanwege de landschappen en dorpen, vanwege de  mooie fiets – en wandeltochten,  vanwege de vrijheid en ja, ook om te proberen de corona te vermijden. Maar de temperaturen gaan omlaag en het wordt steeds natter, dus minder aangenaam om in de camper te zitten, al hadden wij dat best nog even kunnen volhouden. Er wacht ons echter  een behoorlijke taak als we thuis zijn. Voor de derde keer terwijl wij op reis zijn, heeft een zoon een nieuw huis gekregen waar geverfd en gevloerd mag worden en wij zijn daar van harte bij uitgenodigd. Dit is vast de laatste keer dat wij eerder terug komen om te klussen. Na drie zonen  zijn wij uitgepraat. Drie keer is scheepsrecht. Wij beginnen aan ons laatste nachtje Duitsland.....

Woensdag 28 oktober – Houten
Vanochtend van net over de grens Nederland ingereden en in Helmond bij Paul langs geweest. Fijn om elkaar na zo’n tijd weer even te zien. Leuk om te zien hoe de tuin gegroeid is dit najaar.

Na de koffie dan eindelijk echt op weg naar huis. Daar kwamen we aan het begin van de middag in een enorme plensbui aan. Lieve buurvrouw stond met een bosje bloemen klaar. 
Vanmiddag de camper helemaal leeggehaald en alvast begonnen met poetsen voordat hij over een paar dagen de stalling in gaat. Dat zal denk ik voor een lange tijd zijn. We hopen in het voorjaar weer een keer op stap te kunnen. Nu rest ons het klussen in Utrecht. We zullen ons voorlopig niet gaan vervelen.
Leuk dat jullie met ons meereisden, het is ook leuk om de dagverhaaltjes te schrijven. Ik zal het gaan missen. We wensen iedereen veel gezondheid. Tot ziens.

Duitsland algemeen
Onwaarschijnlijk veel steden en dorpen met een oud historisch centrum                                Heel veel kastelen
Keurig aangeveegde straten, alles is opgeruimd en schoon
Heel veel vakwerkhuizen
Veel fietspaden met 
Goede bewegwijzering 
Bij voorkeur cash betalen, ook in deze coronatijd
Veelal matig internet, wij zijn erg verwend in Nederland
Prachtige, uitgestrekte natuurgebieden
Mensen zeggen je gedag
Heel veel campers
Heel veel camperplaatsen, niet allemaal even mooi
Wild; weinig reeen, veel eekhoorns, nog meer roofvogels
Uit eten gaan is zeer betaalbaar, geen culinaire hoogstandjes
Grote huizen, ruime tuinen
Ruimte, ruimte , ruimte
Kortom, Duitsland is een prachtig vakantieland, zeker als je graag buiten bent en wandelt en fietst.
De mensen zijn vriendelijk en gastvrij, de dorpen vaak mooi om doorheen te slenteren.
Wij gaan vast nog een keer een paar weken genieten van al het moois hier.