Van witte dorpjes, een accu en ontmoetingen

11 januari – Torrox
Vanochtend vanaf ons plekje vlak bij het strand verhuisd naar de camping wat hoger op de berg. Het is een grote camping met wel 500 plaatsen. Gelukkig zijn die niet allemaal bezet, dan zou het wel erg vol worden. Eerst even de was in de week gezet en daarna genoten van een heerlijke douche. Tegen elf uur kwamen Joop en Carla ons op de fiets ophalen. We hebben een fijne fietstocht langs de kust gemaakt, deels over de boulevard, deels over stoepen en de weg.

Onderweg natuurlijk honderduit gekletst,zo leuk om elkaar hier te zien. Op bijna het verste punt hebben we een restaurantje gezocht en hebben daar heerlijk in de zon zitten eten. De tijd vliegt als je het zo gezellig hebt met elkaar. Op de terugweg wisten Joop en Carla nog een gezellig kroegje waar je in de zon zittend van een glas wijn kunt genieten. Wat een luxe.
Vanavond hebben we met hen en met BertJan en Silvia, ook oud collega’s, gezellig gegeten. Was weer een heerlijke dag zo!

12 januari – Torrox
Vanochtend zijn we eerst koffie gaan drinken in het gehuurde appartement van Joop en Carla. Het ligt leuk, een stukje boven de kust met een mooi uitzicht  en heeft een heerlijk balkon waar je goed beschut zit. Daarna zijn we met hen de berg opgereden over de smalle weggetjes naar Competa, een mooi wit dorpje een heel stuk de bergen in. Door de kronkelende weg waren de uitzichten steeds anders. Vanaf de kust tot kilometers het binnenland in staan er overal op de berghellingen mooie huizen. Vaak met een groot stuk grond er omheen en ook vaak met zwembaden. Prachtig gelegen op de berg, met een geweldig uitzicht op de kust en de omringende bergen.  

Het dorp Competa is prachtig. Inderdaad, alle huizen zijn wit en gelegen aan smalle straatjes waar je met een auto nauwelijks kunt rijden. Het leek wel of de bewoners verplicht zijn om potten met planten in hun straatje te zetten, want overal langs de kanten en aan de huizen stonden grote potten.Heel mooi om te zien.

We hebben een hele tijd rondgelopen in het dorp en genoten van al het moois en zijn toen uiteindelijk op het plein bij de kerk bij een restaurant beland. Daar lekker geluncht.

Vervolgens de auto weer opgezocht en langs de hellingen naar een ander wit dorp gereden. Frigiliana  is ook een mooi wit dorp en nog iets toeristischer dan Competa. Hier waren veel meer restaurantjes en souvenirwinkeltjes, maar het dorp was minstens zo mooi. Ook hier hebben we een tijd rondgelopen en het bezoek afgesloten met een terras.

We werden weer keurig op de camping afgezet. Vanavond hebben we in de camper nog een afscheidsglaasje gedronken. We hebben een heerlijke dag gehad met Joop en Carla en het grappige is dat we na twee dagen nog steeds niet uitgepraat zijn. Zo leuk als je zo gelijkgestemd bent. Het was een dag met een gouden randje!!

13 januari – Juviles
Wat een vreemd begin van de dag. We waren lekker bijtijds opgestaan, omdat we voor vandaag een tocht door de bergen gepland hebben die waarschijnlijk een hoop tijd kost. We hebben  daar afgesproken met de Zwitserse dames die een poosje in de Sierra Nevada gebivakkeerd hebben een klein stukje ten zuiden van Granada. Het is leuk om nog een paar mooie wandelingen met hen te maken voordat wij weer langzaamaan noordwaarts gaan rijden. Van  ons plekje af reden we een stukje naar beneden over de camping naar de plek waar het vuile water geloosd kan worden en schoon water ingenomen. We stonden helemaal klaar om te vertrekken en toen startte de auto niet. Van de dames van de receptie kregen we een startsetje, maar dat haalde niets uit. Dus daar maar gevraagd of ze iemand voor ons konden bellen. Ze belden de monteur van de plaatselijke garage en die zou na een kwartiertje komen. Waarschijnlijk kennen ze hier het zusje van het Brabants kwartiertje, want na drie kwartier was hij er al. Hij heeft eerst alles doorgemeten en toen een tijdje onder de motorkap gerommeld met startapparatuur. Dat gaf echter geen soelaas. Het eind van het liedje was dat er een nieuwe accu in moest.

Die had hij gelukkig bij zich, we hadden dat voor de zekerheid ook doorgegeven. Het verbaasde ons niet echt, want we hadden onze dealer in Nederland gebeld en die stelde op afstand na een paar vragen al vast dat dit wel het geval zou zijn. Het wisselen van een accu is een fluitje van een cent, dus uiteindelijk konden we om half twee gaan rijden. Eerst nog tanken en boodschappen doen, want de route die wij willen rijden is dunbevolkt en er zullen weinig winkels en tankstations zijn. Eindelijk op weg, eerst via de A7 richting Motril en Granada, daarna rechtsaf de bergen in. Het blijft geweldig om deze prachtige routes door de woeste landschappen te rijden.

Vanaf de kust steken we een paar bergketens over  en rijden gestaag omhoog. Aan de overkant zien we een ander smal weggetje lopen. Daar moeten we naar toe, maar eerst een heel eind naar beneden voor we de volgende helling kunnen nemen. Soms zien we om een bocht heen een klein wit dorpje tegen de helling aangeplakt. Na een paar uur rijden bereiken we onze eindbestemming. Dat is Juviles, een lief  dorpje bovenin de bergen. Aan het eind van het dorp moeten we een heel smal straatje naast een hamrokerij inrijden een heuvel iets boven het dorp op. We zitten hier op een soort van vooruitgeschoven post met een geweldig uitzicht op de omringende bergen en het achterliggende dorp. De Zwitserse dames zijn er al. Vanavond weer gezellig bij elkaar gezeten en gekaart. Was weer super.

14 januari – Juviles
Prachtig wakker worden met de opkomende zon op de omringende bergen. Het is wel koud op ruim 1250 meter hoogte, het is in de nacht rond het vriespunt. Om bevriezing van waterleidingen te voorkomen zetten we de kachel op de laagste stand. Zodra de zon opkomt kun je de kracht ervan al voelen. Het weer is helder en nodigt uit tot wandelen. We hebben een leuke wandeling bedacht. Langs de hamrokerij meteen rechtsaf een stuk naar beneden. Langs deze helling blijven we een hele tijd langzaam stijgen over een goed aangegeven pad. Vlak voor we de weg kruisen zien we nog net een kleine kudde gemzen wegspringen. Aan de overkant van de weg gaat het pad linksom verder en lopen we over de heuvel boven het dorp  en komen uiteindelijk weer op de weg uit. Zelfs in dit dorp waar maar 80 mensen wonen is er een kleine bar waar we iets kunnen drinken. 

Vlak voor de camper komen we een oude man tegen die in de zon op een groot stuk karton bezig is met houtsnijden. Het zijn geen briljante kunstwerken die hij maakt, maar hij doet het duidelijk met veel plezier. Gisteren zat hij er ook al en we maakten toen een praatje. Vandaag wenkt hij ons en probeert ons iets duidelijk te maken. We moeten even blijven wachten als hij de heuvel op en neer loopt om iets voor ons te halen. Het blijkt om een klein geverfd houten vogeltje te gaan wat opgehangen kan worden aan een autospiegel. Zo lief en bijzonder om zo contact te krijgen. 

Aan het eind van de middag gaan we bij de hamrokerij langs. We wilden graag even binnen kijken daar. Aan de voorkant een winkel waar de hammen verkocht worden. We troffen daar een uiterst vriendelijke jongeman waarmee we aan de praat raakten. Hij is de zoveelste generatie in het bedrijf en vertelde er heel enthousiast over. We hoorden dat de hammen 12 tot soms wel 60 maanden gedroogd worden voor ze verkocht worden. Dat droogproces heeft natuurlijk invloed op de smaak. Het drogen gebeurt op een volkomen natuurlijke manier in grote ruimtes waar lamellenvensters in zitten. Deze vensters worden ’s avonds geopend om ervoor te zorgen dat er een bepaalde koele temperatuur in de droogruimtes blijft.  ’s Morgens worden die dan weer gesloten.

Zo zijn zij het jaar rond druk met het bewaken van de temperatuur en luchtvochtigheid in de ruimtes. In het hele pand hangen 220.000 hammen te drogen. Er wordt zowel in Spanje aan hotels en bedrijven geleverd, maar een groot deel wordt ook geëxporteerd. Een interessant bezoek.
Tijdens het koken hoorden we opeens allemaal schapen rond de camper. De herder kwam hierlangs met de kudde en drie goed afgerichte honden. Hij bleef hier even zitten, omdat er net een lammetje geboren was wat moest drinken bij de moeder. Zo mooi.

Vanavond weer gekaart, was erg gezellig. Halverwege de avond hoorden we ergens in de camper een harde tik. Geen idee wat het was. Nu blijkt bij het water tappen dat het water in de badkamer langs de wand naar beneden loopt. Misschien een losgeschoten slang? We gaan het morgen bij daglicht en betere temperatuur onderzoeken. Nooit saai hier😁😁