Dethleff fabriek

Zondag 13 september – Leutkirch
Vandaag weer en stukje opgeschoven richting Beieren. Dat hebben we gedaan door de meest kleine weggetjes uit te zoeken. Weer heel veel kleine gehuchten gezien, maar ook enorme velden met zonnepanelen. Er zijn hier veel huizen met zonnepanelen, soms ook hele schuren bedekt ermee. Halverwege de tocht kwamen we een café tegen wat open was. De eigenaar trok ons bijna naar binnen, blij met wat klandizie. Aan het begin van de middag kwamen we in Leutkirch. De camperplaats was vol, maar op de parkeerplaats van het zwembad stonden meerdere campers. Eigenlijk heel prettig met overal bosjes tussenin, dus je ziet elkaar nauwelijks. Wel horen we nu de weg vrij goed, maar we hopen dat het vannacht wat rustiger wordt. 

Op internet had ik gelezen dat er 9 km van Leutkirch bovenop een heuvelrug een groot kasteel moest staan. Dat was precies een leuk uitje voor vanmiddag op de fiets. Het eerste stuk ging prima, maar bergop hadden we een zeer alternatieve route en kwamen op het wandelpad uit , steilrecht tegen de berg op. Met de fiets aan de hand naar boven geklauterd en daar werden we verrast door het uitzicht op een fantastisch kasteel. Groot, met prachtige muurschilderingen, een groot , goed onderhouden park ervoor en talloze bijgebouwen. Een mooi binnenhof met een klaterende fontein.

De kerk die erbij hoort is van buiten vrij eenvoudig, maar van binnen versierd met prachtige plafond - en muurschilderingen . Vanaf het terras voor het kasteel hadden we een mooi uitzicht over het dal en Leutkirch verderop. In de verte konden we de contouren van de Alpen zien. Als het echt helder is moet dat een fantastisch gezicht zijn. We hebben een uurtje rondgedwaald rondom het kasteel en in de tuinen en zijn toen weer de berg afgereden.

Ditmaal over de weg en dat ging een heel stuk gemakkelijker en veel harder dan de heenweg. In de stad hebben we nog een rondje door het centrum gedaan. Ook hier weer prachtige oude huizen, smalle straatjes en alles mooi onderhouden. Na een biertje op een terras zijn we teruggereden naar de camper. Onze workout voor vandaag hebben we wel gehad.

Maandag 14 september – Steibis
Vanochtend zijn we op weg gegaan naar Isny. Waar we gisteren de enorme fabrieken van de Carthago campers en iets verderop van de Hymners hadden gezien wilden we vandaag bij de Dethleff fabriek gaan kijken.

Vaak worden daar rondleidingen gegeven en het leek ons wel interessant  om te zien hoe onze camper ooit in elkaar is gezet. Helaas worden er door de corona geen rondleidingen gedaan en werden we verwezen naar het bezoekerscentrum een klein stukje verderop. Eigenlijk was dat niet meer dan een dealer met een paar nieuwe modellen om te bezichtigen, dus dat bezoek viel wat tegen. Daarom maar op weg gegaan naar onze volgende pleisterplaats. Het is toch nog steeds leuk om ‘s ochtends niet te weten waar je ‘s avonds gaat slapen. We zijn nu echt Beieren ingereden en de heuvels worden weer wat steiler. Geweldige uitzichten over supergroene hellingen met dorpen, weiden met koeien en bossen. We krijgen steeds meer zicht op de Alpen.

Onderweg gezocht naar een supermarkt met een behoorlijke parkeerplaats. Wij lopen regelmatig aan tegen het feit dat er hoge balken voor de parkeerplaatsen hangen om vrachtwagens te weren, maar dan kunnen wij er ook niet op. Natuurlijk vonden we wel  een supermarkt,  dus voor de komende dagen hebben we weer voorraad in huis. Daarna zijn we doorgereden naar de golfbaan in Oberstaufen – Steibis, hemelsbreed maar een paar kilometer van de Oostenrijkse grens. Er gaan alleen geen wegen naar toe vanaf hier. Naast de golfbaan is een heel groot parkeerterrein bij een gondellift die ook in de zomer open is. Rondom ons zijn heuvels waar in de winter de sleepliften werken. Op die heuvels lopen nu de koeien, we hebben de hele middag het geklingel van de bellen gehoord. Zo’n fijn gehoor.

In de loop van de avond zijn er steeds meer campers bijgekomen, ik denk dat er nu zeker twintig staan, maar het is hier zo groot dat je geen last hebt van elkaar en nog gewoon lekker naar buiten kan kijken. Aan het eind van de middag hebben wij de lokale horeca nog even gespekt, daarna moesten we weer de berg oplopen naar de camper. Vanavond maar bijtijds naar bed, morgen moeten we vroeg afslaan.

Dinsdag 15 september – Isny
Vanochtend was het gras nog kletsnat toen we begonnen met spelen, het was al wel lekker warm. Het was een prachtige baan met veel, soms steile hellingen en uitdagende holes. Vanaf de bovenste holes hadden we een mooi uitzicht over het dal en de volgende bergrug met daar bovenop Oberstaufen.

Na de koffie en een lekkere douche weer teruggegaan naar de camper. Daar wachtte ons een lastige klus. Van de week hadden we al wat problemen gehad met de waterpomp. Nout heeft het ding uit de watertank gevist en aan alle kanten bekeken en schoongemaakt en toen deed hij het weer. Probleem opgelost. Dachten we..Vanochtend vroeg echter hield het ding er na één keer pompen mee op. Gelukkig heb ik voor noodgevallen altijd een paar flessen water mee, dus we konden gewoon door met onze voorbereidingen voor de golf. Vanmiddag op zoek gegaan naar de oorzaak van het euvel. Eerst in het dikke boek van de camper opgezocht hoe het zat met de zekeringen, daar was niet zoveel aan te zien. Het lastige was dat vanaf dat moment onze hele 12 volt gedeelte waar alles van het huishouden op draait ( oa water, verlichting en koelkast) helemaal niets meer deed. Na een half uurtje prutsen besloten we om terug te rijden naar Isny waar we van de week al waren om de Dethleff fabriek te bekijken. Daar zijn we meteen naar de garage gereden en hebben om hulp gevraagd, gelukkig waren ze zo vriendelijk om even wat tijd vrij te maken. De monteur had al gauw de 12 volt weer aan de praat, maar de waterpomp nog niet. Hij constateerde dat het ding kapot was en waarschijnlijk sluiting veroorzaakt had.

Na ruim een uur konden we met een gerepareerde pomp weer de weg op. De middag was al voor een groot deel verstreken, dus besloten we om dichtbij een plek te zoeken. Dat is bij de fabriek van Dethleff. Helemaal achteraan gepropt op een grote parkeerplaats met allemaal nieuwe auto’s zijn een paar plekken gereserveerd voor campers. Het is geen erg aansprekende plek, het is nogal krap, maar we hebben een plekje  én stroom. En omdat we een Dethleff hebben mogen we zomaar gratis staan😂😂. Dat was weer een rare dag die heel anders liep dan we hadden gedacht.

Woensdag 16 september – Prem
We zijn vandaag maar bijtijds vertrokken van dit weinig gezellige plekje, al was het vannacht wel lekker stil. Doel vandaag was om ergens op de Deutsche Alpenstrasse te komen, een route die blijkbaar erg mooi is en veel bezienswaardigheden biedt. Om daar te komen moesten we eerst een aantal heuvelruggen over. Op de kaart stonden geen wegen, maar met telefoon en google maps kom je overal, ook als de wegen maar 3 meter breed zijn. Reuze spannend, maar wat een prachtige grote boerderijen hebben we gezien en mooie alpenweitjes.

We hadden wel wat bekijks van de mensen die buiten aan het werk waren. Bovenop  kregen we een fantastisch panorama te zien, de alpen wat wazig in de verte, het meer met weerspiegeling beneden en daar tussenin de weiden met koeien en wat dorpjes.

Uiteindelijk kwamen we op de Alpenstrasse terecht en daar was het heel wat drukker dan op de smalle bergweggetjes. Ook in de steden waar we doorheen kwamen was het erg vol. Vanaf Immenstadt zijn we naar de Oberjoch pasweg gereden. Een zeer uitdagende pasweg met heel veel bochten. Geweldig om te rijden en ook geweldig om het uitzicht van bovenaf te hebben.

In de buurt van Füssen probeerden we een camperplaats te pakken te krijgen, maar alles zit overvol. Dat verhaal hadden we al van meerdere mensen gehoord. Ook de vrije plekjes waar wij dan meestal naar uitwijken waren niet meer voorhanden.  Er waren veel parkeerverboden voor campers, blijkbaar is de druk van toeristen hier heel hoog. We besloten door te rijden en hebben vanaf een afstand naar de kastelen Hohenschwangau  en Neuschwanstein gekeken. De parkeerplaatsen puilden uit en op internet hadden we al ontdekt dat de kans dat we binnen zouden komen erg klein was, omdat er door corona nog maar 10% van het normale aantal bezoekers wordt toegelaten.

Een stukje na Füssen zijn we van de drukke weg afgereden en probeerden we langs de kleine wegen een plekje te vinden. Na een tijd gezocht te hebben lukte dat  bij een stuwmeer. We hebben hier een mooi plekje met aan de ene kant uitzicht op het meer en de andere kant het voetbalveld en de heuvel daarachter. Aan de overkant staat een mooi restaurant, heel uitnodigend met grote bloembakken. Helaas voor ons is woensdag Ruhetag. Morgen gaan we daar vast even aan de koffie. 

Donderdag 17 september – Prem
Gisteravond gingen alle lichten in het restaurant aan en even later kwamen er allemaal mensen. Veel hadden een koffertje bij zich. Wat wij vermoedden was ook zo, de plaatselijke fanfare heeft hier op woensdagavond de oefenavond. We hebben een half uurtje op het terras gezeten om te luisteren. Het klonk best aardig. Toen werd het te koud en zijn we snel teruggegaan de camper in.

Vanochtend zijn we op de fiets gestapt. Eerste doel was de golfclub een aantal kilometers verderop. Daarvoor moesten we eerst naar het dorp Lechbruck fietsen  en vandaar een hoge helling op. De club ligt prachtig met een geweldig uitzicht op het bergmassief van de Zwitserse en Oostenrijkse Alpen. We konden voor morgen nog een afslagtijd boeken. Na een kop koffie op het terras zijn we verder gegaan met onze fietstocht. We reden boven en naast een rivier, dat is de Lech. Die komt vanuit Oostenrijk bij Füssen het land binnen en vormt dan meteen een paar grote (stuw) meren met prachtig blauw water achter elkaar. Bij elk stuwmeer staat er een waterturbine.  

Wij staan nu met de camper naast het derde stuwmeer en ook hier heeft het water een prachtig blauwe kleur. Na heel wat stijgingen en dalingen kwamen we aan bij de Illassee. We hadden gehoord dat je daar lekker kon zwemmen in helder water. Dat klopte helemaal. Heerlijk na zo’n warme fietstocht. Vandaar moesten we over één hoge heuvel heen om weer in ons eigen dalletje terecht te komen. Het was weer een mooie rit.

Toen wij naast de camper zaten uit te rusten met een kop thee zagen we hoe het grasveld van het voetbalveld werd gemaaid. Eerst van links naar rechts, daarna van voor naar achter. Vervolgens kwam er een man met een karretje waarmee de lijnen gezet worden. Zo langzamerhand kwamen er steeds meer mensen en vanavond werd er getraind. Grappig om te zien hoe zo’n leeg voetbelveld zich vult met enthousiaste mensen.