Embalse de Negratin ( nu de goede versie)

Zaterdag 3 februari - Tijola

Gisteren had ik de indruk dat we weer wat naar beneden reden de bergen uit. De bergketens naast ons werden minder hoog. Dat blijkt een vergissing. De dalbodem stijgt vrij geleidelijk en we stonden vannacht op 750 m hoogte. Dat was dus best koud. De ijskristallen stonden op de dakramen. We reden een stukje naar beneden waar we de via verde kruisten. Daar was aan de andere kant van het opgeknapte station met restaurantje een prima plek om te parkeren. We fietsten vandaag de route naar El Hijate, een klein dorp 23 km verderop aan de via verde. Een prachtige route die ons geleidelijk steeds hoger bracht. Mooie wisselende uitzichten op de bergketens verderop en op de dalen met boomgaarden en dorpen. Je ziet nu overal de witte en roze pruiken oplichten van de bloeiende amandelbomen. 
Op tweederde van de tocht bleek de achterband van Nout steeds leeg te lopen. Lastig!! We besloten om met steeds weer pompen door te rijden naar het dorp, dat was korter dan terug. Dat lukte en bij het restaurant aan de rand van het dorp heeft Nout de band geplakt. Op de terugweg stopten we even bij een enorm gebouw wat langs de route staat. Het bleek een soort overslaggebouw te zijn waar ijzererts in de treinwagons geladen werd. Dat werd via lange kabels uit de mijnen in grote bakken aangevoerd. Het is tot 1970 in gebruik geweest. 
We waren door het plakken van de band pas tegen zes uur terug, het was ook best fris het laatste stuk. Bij het station even wat gedronken en toen wij terugfietsten naar de camper bleek mijn achterband lek te zijn. Wat een pech! Maar wel fijn dat het niet onderweg gebeurd is😁

Zondag 4 februari - Freila

Vanochtend voelde ik even aan de achterband van Nout z’n fiets. Boterzacht!! We hebben nu dus twee lekke banden en de tube van de bandenplak is op. En geen fietsenwinkel in de buurt🤣🤣. We doen het voorlopig wel met de benenwagen. We reden vandaag het dal verder uit richting Baza. Onderweg werd het dal steeds breder. De meeste grond is in cultuur gebracht. Het is ongelooflijk hoeveel olijvenbomen er in Spanje staan, en dan zien wij nog maar een heel beperkt gedeelte van het land.

Bij Freila sloegen we af, richting het grote stuwmeer Embalsa del Negratin. De dam is in 1984 gemaakt en daarna is dit dal met dorpen, akkers en al onder water gezet. Het wordt gebruikt voor irrigatie en er is een waterkrachtcentrale. Ook wordt er wel gezwommen en gevaren. Op dit moment is de waterstand zoals bijna overal in Spanje erg laag. We maakten een wandeling langs de oever van het meer en zagen de staken van de verdronken bomen op rijtjes staan. aan de overkant rijzen de rotsen hoog uit het water, daar heef5 vroeger vast meer water gestaan. Het is een wonderschoon landschap. Mooi gevormde roodachtige bergen met veel plooien richting het meer. Het water in dat meer is heel helder en blauwgroen. Haast alsof er een schilder aan de gang is geweest. De kleuren veranderen ook in de loop van de dag naarmate het zonlicht  verdergaat. Een heel bijzonder schouwspel om te zien. Wij kwamen niemand tegen op onze wandeling en het was echt heel stil. 
 

Maandag 5 februari - Freila

Aan de andere kant van het meer, bij Zúgar, schijnt een warmwaterbron te zitten. Dat leek ons een prima besteding van de dag, dus we reden eerst naar Zúgar. Daar vandaan is het nog een heel stuk rijden naar het meer, waar we nog een paar kilometer verder moesten over een smalle weg door de bergen voor we bij het restaurant waren waar de warmwaterbron onder zit. Op tweederde van het meer zagen we dat er geen water meer was. De gehele bodem was bedekt met roodachtige struiken en gelig riet. Wel schokkend om te zien dat er blijkbaar al jaren te weinig water in dit meer zit. Je hoort en leest die verhalen wel,  maar als je het dan met eigen ogen ziet komt dat wel binnen. We besloten om toch door te rijden naar het einde en konden vanaf het terras van het restaurant een kleine poel beneden zien liggen. Dat was waar we naar op zoek waren. Het water was echt heerlijk warm, wel 40 * volgens andere bezoekers. Wel bijzonder om in zo’n natuurbad te zwemmen.