De vallei van Almanzora

Woensdag 31 januari - Almanzora

De fietsroute loopt langs de bergwand door een slingerende vallei tussen de bergketens. Het is een goed onderhouden fietspad met duidelijke routebordjes.  In het begin is de vallei vrij smal en zien we veel sinaasappelboomgaarden. Later wordt het breder en zijn er ook verspreid staande huizen te zien. Er is een vrij brede rivierbedding, maar er is zo te zien al lang geen water meer, er zijn nu zandwegen in waar de auto’s overheen rijden. De spoorlijn liep vroeger van Granada naar Aguilas aan de kust ten behoeve van het ijzererts uit de mijnen van Las Menas. Vandaar dat er door het hele dal van Amanzora  nu een via verde ligt. De stationnetjes zijn vaak leuk opgeknapt, soms zitten er bedrijven of restaurants in.

We komen aan in Cantoria, een leuk dorp waar vandaag de markt is. Het is een levendig geheel, een heel lange straat vol met kraampjes, leuk om daar rond te lopen. Onderaan het dorp loopt , net zoals in Almanzora, een kilometerslange promenade met een wandelpad in het midden, omzoomd door palmbomen. Ook staan er talloze marmeren beelden in het midden. Er zijn hier best veel marmergroeves. Dat is goed te zien aan de enorme bergen wit zand naast de groeves, het gruis wat overblijft van het delven.
In het volgende dorp Olula del Rio eten we wat tapas voordat we aan de terugweg beginnen. Als we terugkomen bij de camper is de zon er weer en kunnen we daar nog een poosje van genieten.

Donderdag 1 februari - Almanzora
Vandaag hebben we een mooie wandeling gemaakt. Eerst naar beneden, de droge rivierbedding  in en een stukje verder weer omhoog. Het weggetje loopt om een berg heen en we krijgen uitzicht op een mooi tussendal met diverse boomgaarden. Na een tijdje nemen we een weg naar boven en lopen dan over een brede heuvelkam met een geweldig uitzicht rondom. Het is mooi helder weer, dus we kunnen ver kijken. Na de wandeling hebben we nog een tijd in de zon op het terras van het restaurant gezeten wat in het station van Almanzora zit. Een prima plekje om te verblijven.

Vrijdag 2 februari - Balsa de Cela.

Onderweg naar Serón slaan we eerst rechtsaf richting de bergen naar Urrácal. Daar schijnt een leuke wandeling te zijn door een kloof. De foto’s zien er leuk uit. Het blijkt een prachtig wit dorp te zijn, tegen de helling aangekleefd. De weg ernaar toe is omzoomd met olijfboomgaarden waar flink gesnoeid wordt. Er liggen overal grote takkenbossen. Het is lastig om in het dorp te parkeren, er zijn alleen maar wat smalle straatjes, dus rijden we maar door. Een stukje buiten het dorp vinden we gelukkig een plekje langs de weg. Hier vandaan kunnen wij ook de El Estrecho Urrácal lopen. We gaan eerst over een brede weg naar beneden en waar die op het laagste punt weer omhoog gaat leidt er een wandelpad de kloof in. Zo nu en dan zien we zelfs wat water door de kloof stromen. Het pad wordt steeds smaller en we moeten soms klauteren om onze weg te kunnen vervolgen. De rotsen komen steeds dichter bij elkaar te staan, het licht komt er nauwelijks nog door. Super mooi om hier tussendoor te wandelen. Zeker de moeite van het ommetje waard.

Na deze leuke wandeling gaan we op weg naar Serón, waar we in elk geval water moeten innemen. Dat doen we bij de serviceplaats van een tankstation waar ook een mogelijkheid is om de camper goed af te spuiten. Met alle pekel en viezigheid van de laatste weken is dat geen overbodige luxe. Met een glimmende camper gaan we op weg naar de beoogde camperplaats aan de via verde. Deze blijkt helaas in onderhoud, we kunnen er niet op. De andere plekjes zijn niet zo prettig, dus we rijden een stukje terug en staan nu in Balsa de Cela, een klein dorp een stukje de berg op met een natuurlijk zwembad met kristalhelder water. Wat een leuk plekje om te staan vannacht.