Aan de rand van Andalusië

Zondag 28 januari - Alcantarilla

Gisteravond zijn we natuurlijk nog heel lang bezig geweest om uit te zoeken waarom niet alles werkt zoals wij denken dat het zou moeten. Dus veel te laat gaan slapen en vandaag pas heel laat wakker. De dag begon pas om 10.00 uur voor ons. Nout is meteen weer in de online gebruiksaanwijzingen gedoken, de papieren boekjes zitten tegenwoordig niet meer standaard bij de camper, alleen de beknopte beschrijving. Ik heb me vandaag nuttig gemaakt met het doen van de was en de schoonmaak. Heerlijk alles buiten in de zon en alles droog. De gouden tip van vandaag kwam van Eugene, hij appte Nout een goede suggesties om te kijken of het licht in de koelkast het deed. Dit stekkertje naar het lampje bleek los te zitten. Vrij belangrijk bleek wel, want toen we dat ding weer in elkaar gestoken hadden werkte de koelkast weer. Met dank aan Eugene.

Blijven we nog zitten met de duocontrole van de gastanken en de sensor van de vuilwatertank. Daarvoor gaan we morgen bij een camperdealer langs in de hoop dat die er verstand van heeft.

Vanmiddag hebben we heerlijk gegeten in het restaurant aan de overkant van de weg. Zij beheren tevens de camperplaats en zijn uiterst vriendelijk. De camperplaats is ook prima met ruime plekken in de zon en veilig in de nacht met een enorme poort die dan gesloten is. Wel zo prettig als je aan een doorgaande weg staat. In het restaurant staat een grote koelvitrine met allerlei stukken vlees die je kunt uitkiezen om te laten bereiden. Vlees is toch een belangrijk bestanddeel van de Spaanse maaltijd.

Maandag 29 januari- Almendricos

We waren vanochtend al voor 9.00 uur bij de camperdealer. Daar moesten we eerst een uur wachten voordat er iemand tijd had. Het was een erg aardige man die gelukkig ook wat Engels sprak. Hij controleerde het teken van de kapotte sensor van de vuilwatertank en vertelde dat hij daar niets aan kon doen. Toen heeft hij gekeken naar de gastanks en constateerde dat daar niets mis mee was, maar hij kon ook het teken op het bedieningspaneel niet duiden en verwees ons door naar de vertegenwoordiger van de bedieningsschermen. Het was maar een klein stukje verderop, maar er was geen parkeerruimte, dus moesten wij door allemaal hele smalle straatjes waar ook nog auto’s geparkeerd stonden. We hadden aan beide kanten nog maar 5 cm over, dus best wel stresserig.
In de winkel werd er geluisterd naar het verhaal en wij werden doorgestuurd naar een grote camperparkeerplaats aan de rand van de stad. De monteur was daar bezig om allerlei campers met problemen te helpen. Ook dit was een erg aardige meneer. Hij heeft alles nog eens bekeken en vertelde ons dat het teken van de gasfles met de rode streep normaliter aangeeft hoeveel gas er nog in de tank zit. Bij ons is dat niet zo, omdat wij een bepaald onderdeel niet hebben. Daarom geeft dat plaatje op het bedieningspaneel een verkeerd beeld en is er niets aan de hand. Leve de vooruitgang en de digitalisering ( of zegt dit iets over onze leeftijd🤣🤣)

Met deze wijsheid zijn wij maar weer op pad gegaan. Het was zwaar bewolkt met een frisse wind, dus uitgebreid fietsen of wandelen zat er wat ons betreft niet zo in. We reden richting Llorca en daarvandaan een stukje zuidelijker. Daar is een brede stoffige vlakte met veel landbouw.Helemaal in het niets vonden we daar een plekje bij een Engelsman met een prachtige villa tussen de landbouwvelden. 
 

Dinsdag 30 januari- Almanzora

Vanochtend werd een zoekplaatje om over de kleine stoffige landbouwwegen weer bij een normale doorgaande route uit te komen. Op veel velden werd gewerkt. Er wordt dan een grote bus met arbeiders naar zo’n veld gereden en een vrachtwagen. Aan het eind van de dag (of eerder) zit die vrachtwagen vol met kratten oogst. Het is wel duidelijk dat we in de buurt van Almería komen, we zien steeds meer van die plastic kassen in het landschap.
Wij  reden op ons gemakje naar Almanzora, een klein dorpje net op de berg, een half uur rijden uit de kust. We staan aan de rand van het dorp op een plek waar vroeger het spoor en het station waren. Het is nu een mooi opgeknapt stukje met twee brede lanen, een brede wandelstrook middenin, grote stenen banken, bomen en lantaarnpalen. Aan de zijkant sportaccomodaties en een zwembadje en in het oude station zit nu een restaurant met een groot terras buiten. Dat was vandaag gesloten, maar gaan we morgen zeker bezoeken. We staan hier nu alleen en als ze strakjes uitgesport zijn zal het zeker erg rustig zijn.

Van hier uit kan je over de oude route van het spoor twee kanten uit fietsen. De via verde. Dat zijn meestal prima fietspaden, omdat ze maar heel geleidelijk omhoog of omlaag gaan. Erg prettig fietsen dus. Dat staat op het programma van morgen.
Vanmiddag hebben we een wandeling door en onder het dorp door gemaakt. Een leuk dorpje met een paar cafés , wat kleine winkeltjes en beneden landbouwgronden en boomgaarden. Een mooi uitzicht op de omringende heuvels. Het ziet er leuk uit. Halverwege brak ook de zon weer door, dus het terras kon niet uitblijven. Zo fijn in de zon!