Een beetje verdwalen is leuk

14 november – San Esteban de Litera
Vanochtend eerst even aan de koffie geweest bij de bakker. Heerlijk om weer even wifi te hebben. We hebben de route van vandaag  op de ipad uitgezocht. We willen naar een dorp 20 km verderop waar we mooi kunnen wandelen en waar een rustige camperplaats is. Maar eerst willen we nog even de stad in om te zien of we naar het kasteel kunnen komen. Dat is niet zo eenvoudig, de straten er omheen zijn erg smal en er is nergens parkeerplaats te vinden. We besluiten dan maar om door te rijden. Daar raakt onze tomtom nogal van in de war en we krijgen een hele reeks aanwijzingen waardoor we steeds verder van de plek afkomen waar we willen zijn. Op een gegeven moment komen wij op een rotonde waar we volgens de borden linksaf moeten, probleempje is alleen dat er helemaal geen linksaf bestaat daar. Ook daar dus maar doorgereden. Uiteindelijk zijn we ruim 40 km van ons einddoel af, maar vinden dan wel een weggetje daar naartoe. Over smalle wegen door niemandsland, met hier en daar een akkertje of een ingestorte schuur en prachtige uitzichten. Zo zie je maar dat een beetje verdwalen ook echt wel iets kan opleveren. De rit was in elk geval prachtig. Dat is de camperplaats ook. Net aan de rand van het dorp met mogelijkheden van water lozen en tappen.  

Natuurlijk zijn we de heuvel achter het dorp opgelopen om te genieten van het uitzicht. Het was goed te zien dat dit dorpje tussen twee heuvelrijen ligt ingeklemd, was vroeger denk ik erg veilig.
Bovenop een heuvel een grote toren en het onvermijdelijke Christusbeeld. 
Aan de overkant van de weg ligt het plaatselijke zwembad, waar nu heel vies water in zit, maar het is natuurlijk ook gesloten. Wel is er een klein restaurantje waar we iets kunnen drinken én er is wifi. Na onze verkenningstocht door het dorp hebben we hier dan ook een poos gezeten en al onze digitale klussen gedaan. 

15 november - San Esteban de Litera
Het was echt doodstil vannacht, heerlijk geslapen. We zitten natuurlijk ook aan een heel smal weggetje wat leidt naar twee hele kleine dorpjes een paar kilometer verderop. Daar zijn we gisteren doorheen gereden. Bijzonder om te zien hoe afgelegen sommige mensen wonen. Ze moeten echt kilometers rijden om een beetje in bewoond gebied te raken. Het dorpje waar wij nu zitten is iets groter, maar ook heel stil. Er is één winkeltje, maar dat moet je wel weten. Voor de deur van wat een gewoon woonhuis lijkt hangt een vliegengordijn en daarachter is een piepkleine ruimte, helemaal volgepropt met levensmiddelen.

Toch is er nog aardig wat te koop. Van brood, beperkt vlees, wat groente en fruit en een hoop potten en blikken. Ze zijn echter maar een paar uur per dag open, je moet dus wel op tijd zijn. Tegen 11.00 uur gaat de tent weer dicht tot 17.30 uur. Er is ook een bank, twee dagen per week een paar uur geopend en een apotheek. Verder een aantal heel stille straten waar aardig wat zwerfkatten rondliepen. Op een bord aan het begin van het dorp stond dat er maar 602 inwoners zijn. Bijzonder om dan zo’n groot zwembad te kunnen onderhouden…
We hebben vanochtend eerst maar even een lekker vers stokbrood gehaald en zijn daarna aan de overkant van de weg de heuvels in gelopen. Een heerlijke wandeling gemaakt in de heuvels hierachter.

Er liggen diverse akkers, en een paar boomgaarden met olijven en amandelbomen. Zo nu en dan konden we tussen de heuvels door de grote mast zien die op de heuvel achter het dorp staat, zodat we goed de juiste richting konden aanhouden. Het laatste kwartier helaas een plensbui op ons hoofd gehad. Weer binnen maar een warme kop koffie genomen en een spelletje gespeeld. Het is een nieuw spel, Qwirkle, en we kunnen ons daar uren mee vermaken. Eind van de middag nog even voor de wifi bij het zwembad gezeten. Gelukkig wordt er morgen weer mooi weer en 20* verwacht.

16 november – San Esteban de Litera
Vandaag lekker heel de dag buiten geweest, even genieten van het prachtige weer. Vanaf morgen zijn de verwachtingen heel wat minder. Gestart met ontbijt buiten. Wat een luxe.

Na de koffie een wandeling gemaakt aan de overkant van de weg, de andere kant van het dorp. Het is een bijzonder landschap om te zien. Twee lange rijen heuvels, zo hoog als duinen, bijna evenwijdig aan elkaar met een klein dal ertussen. In dat dal ligt het dorp ingeklemd. Vanaf deze “rug” lopen dwars erop tientallen andere bergruggetjes weg. Heel bijzonder om te zien. De bijgevoegde luchtfoto is gefotografeerd vanaf een groot bord langs de weg. 

  
Achterlangs lopen diverse kronkelige landbouwpaden langs net bewerkte akkers. De amandelbomen beginnen hun blad te verliezen, er hangen soms nog wel wat noten in. Lekker!! Er zitten veel enorme krekels in het gras, ik kon er eentje op de foto krijgen. Machtige kop heeft dat beest.Na een flinke tippel kunnen we om een berghelling heen weer de grote mast zien, we zijn dus op de goede weg. Vanmiddag bij het zwembad ons dagelijks uurtje wifi gepakt. Ze beginnen ons hier al te kennen😊😊 en weten al hoe we de koffie drinken.  

17 november
Zwaar bewolkt vandaag en een stuk frisser, dus lekker lang in bed blijven liggen met de krant op de iPad. Vanmiddag weer gewandeld. Dat kun je hier in de heuvels rondom eindeloos doen. Er liggen heel veel brede landwegen. We kwamen langs een oude steenoven die gerestaureerd gaat worden. Met woordenboeken in de hand hebben we de tekst op de borden een beetje ontcijferd. Het was ons niet helemaal duidelijk hoe het allemaal heeft gewerkt, maar het was wel leuk om te zien
Helemaal in het achterland lag een knots van een boerderij.

Supermoderne schuren, volledig afgesloten met grote voedersilo’s op een groot omheind en met camera’s bewaakt terrein. De naam Big Dutchman intrigeerde ons, dus even opgezocht hoe het zat. Het is een groot bedrijf wat internationaal opereert op het gebied van varkens- en kippen voederinstallaties en inrichten van stallen met moderne apparatuur.Hier bleek het  een kippenboerderij te zijn. Er stond geen woonhuis bij, alleen die schuren. 
Toen we weer bij de camper terugkwamen zagen we aan de overkant van de weg twee mensen in het parkje dingen oprapen. Nieuwsgierig als we zijn gingen we daar even kijken. Het bleek dat ze paddestoelen aan het snijden waren. Met een  vertaalsite  kwamen we er achter dat het populierenpaddestoelen waren. Nog nooit van gehoord, maar blijkbaar zijn ze eetbaar. Met handen en voeten uitgelegd gekregen dat ze onder bepaalde bomen staan en erg lijken op wat andere paddestoelen die je beter niet kunt eten. We hebben dan ook niets geplukt.

De dag afgesloten in het restaurant bij het zwembad. Daar mogen we onze apparaten ook opladen. Heel vriendelijk natuurlijk. Het scheelt weer een hoop energie van de accu. Die doet het overigens stukken beter dan de oudere. Goede zet om die te laten vervangen. Het vrij camperen wordt zo een stuk gemakkelijker, we zijn echt zelfvoorzienend en dat is superleuk. We kunnen nu echt overal staan waar we willen, moeten alleen eens in de drie dagen water en wc lozen en schoon water innemen. Dat kan kan hier op veel camperplaatsen, maar ook vaak bij een benzinestation. Stroom komt binnen via het zonnepaneel.