Wandelweekje

18 januari – El Portus 
Relaxte dag vandaag. Tijdens het ontbijt konden we genieten van een man die op een surfplank de baai rond peddelde met een hondje aan zijn voeten. Een leuk gezicht. 

Na het ontbijt aan de wandel gegaan. Eerst bij de camping langs, die ligt hier een kwartiertje lopen vandaan. Even informeren of we daar morgen kunnen lossen en laden. Dat kan, ze bieden een dagkaart aan. Dat is precies wat we zoeken. Dan kunnen we ook weer een lekkere douche pakken en even naar het mooie strandje gaan. Na dit bezoekje zijn we door een brede oude rivierbedding naar het café / winkel van gisteren gelopen. We blijven ons verbazen over de bizarre rotsformaties. We zagen hier ook dat speciale vogeltje wat alleen hier in Spanje schijnt voor te komen. Hij lijkt op een merel, maar dan met een witte achterkant.

 In het café tijdens de koffie de wifi opgepakt. Die deed het wel, maar heel traag. Het was druk daar, er komen naast de plaatselijke bevolking ook veel mensen van de camping. Logisch, het is de enige horecagelegenheid in de omtrek. Aan de bar zat een man die sprekend op Johan Derksen leek. Nout liet hem een foto zien van hem en de man aan de bar en zijn vrienden waren erg verbaasd en moesten er wel om lachen. Helemaal toen zij hoorden dat Derksen een bekende Nederlander is.  

Na de lunch met wijn , brood, kaas en overheerlijke ham zijn we op ons gemakje terug gelopen naar de camper. Het laatste stukje over het strand. Het was net warm genoeg om daar een poosje te zitten en uit te buiken.  

19 januari Campillo de Adentro 
Vanochtend vroeg wakker en er maar meteen uit gegaan. Na de eerste kop thee vertrokken richting camping. Toen we aankwamen zat de slagboom nog dicht en ook het kantoortje was nog gesloten. Na even wachten kwam er een mevrouw tevoorschijn . Zij sprak echter alleen Spaans en dat doen wij nu juist weer niet. Ze probeerde ons duidelijk te maken dat we een pasje moesten hebben, maar dat krijg je pas als je ingeschreven bent en die vaardigheid om ons in te schrijven bezat ze niet. Uiteindelijk deed ze de slagboom maar omhoog en konden we doorrijden. We zochten een lekker plekje uit met uitzicht over het strand en vlakbij het sanitairgebouw. Toen we geïnstalleerd waren hebben we het ontbijt klaargemaakt en daarna naar de douche. Het was gelukkig een goede warme douche, want we waren best wel afgekoeld. Er stond een frisse wind. Nu stonden we op een naturistencamping en het is niet zo schokkend om mensen bloot te zien lopen, maar ik vond het wel heel stoer. Waar ik lekker met lange broek en trui buiten zat liep een ander bloot voorbij. Brrrrr. Het was een hele grote camping.  Hij ligt in een kom, beschermd door de bergen. Eigenlijk is het gewoon een dorp, zo groot. Het bovenste deel bestaat uit straten met huisjes en een paar appartement gebouwen. Natuurlijk alles met zeezicht. Het onderste deel is voor de campers en caravans. Ruim voldoende sanitairgebouwen. Er is een winkeltje, een zwembad en restaurant en overal staan struiken en bomen. Alles met zorg en aandacht aangelegd. 

Toen wij halverwege de dag ons maar even gingen melden troffen wij een bijzonder onaardige mevrouw achter de balie. Zij beweerde bij hoog en laag dat wij helemaal niet op de camping konden staan zonder inschrijving. Ze deed er nogal moeilijk over. Uiteindelijk is Nout nog even terug gelopen om zijn paspoort te laten zien en toen was het wel in orde. Wat een gedoe. Vandaag dus daar wat rondgelopen en in de zon gezeten. In de loop van de middag zijn we vertrokken naar een klein dalletje 20  km verderop. Er is hier een mooie wandeling te maken. Er staat weinig bebouwing hier. Één café aan het eind van het dal. Wij zijn een klein stukje verder gereden een smal weggetje op en staan daar nu aan de kant van de weg. 

Verderop liggen nog een paar boerderijen, dus veel verkeer zal er niet zijn vannacht. Zo mooi om middenin de natuur te staan. Vanavond kwam er nog een camper voorbij rijden en die staat honderd meter verderop. Net nog even een avondwandeling gemaakt. Het is bijna volle maan, dus het was erg licht. Prachtig om de bergen zo in dat licht te zien. Bijna magisch. Heel speciaal. 

20 januari – Campillo de Adentro 
Het heeft vannacht sinds tijden weer eens geregend. De lakmoesproef voor het dakraam. Dat is gelukkig droog gebleven. Voor vandaag was de verwachting dat het tot twaalf uur droog zou zijn en de rest van de dag zag er nogal nat uit. Vanochtend dus lekker bijtijds eruit om hier in het dalletje wat rond te kuieren. Het is echt prachtig hier, een grote kom omgeven door hoge bergen. 

We zijn aan één kant vlak langs het hogere gedeelte rondgelopen. Terug bij de camper bleek het weer snel op te knappen. De buienradar maar even geraadpleegd en het bleek inderdaad zo te zijn dat we het slechte weer al gehad hadden en het de rest van de dag gewoon droog zou blijven. Vanmiddag zijn we door de rambla afgezakt naar de kust. Het was een leuke wandeling over een bochtige, stenige route, echt de oude rivierbodem. Na een ruim half uur konden we de zee al zien.

We hebben daar een poosje rondgelopen en hebben na een kop koffie een alternatieve route over de heuvel terug genomen richting het dalletje. Het was even uitzoeken hoe we weer van de berg konden afkomen, we  zaten al aardig hoog en  er zitten regelmatig  van die muurtjes op de hellingen. Na enig zoekwerk kwamen we weer op de oorspronkelijke route uit en konden we de camper vanaf een afstandje al zien staan. Vannacht wordt er harde wind verwacht, en morgen zou het weer helder weer zijn.  Mooi om de geplande wandeling te gaan maken. 

21 januari – Campillo de Adentro 
De wind viel wel mee vannacht, we staan ook aardig beschut tussen twee hellingen in, dus alleen de harde windvlagen komen door. Vanochtend weer strak blauw, dus na het ontbijt de bergschoenen opgezocht en op weg gegaan. Het eerste deel ging over een eerst geasfalteerd en later een zanderig weggetje dwars door de bergen heen richting de kust. 

We kronkelen lekker met de berg mee en nadat we het hoogste punt bereikt hebben kunnen we de zee zien liggen. De route naar het verlaten huis aan zee is echter nog een heel eind, we moeten nog om een paar kloven heen, maar tegen lunchtijd zijn we er wel. Bij ons komen dan altijd vragen op, wie bouwt er nu zo’n huis op deze plek, door wie is het gebruikt, waarom woont er nu niemand meer, er is wel een kilometers lange weg aangelegd om er te komen… Het is een prachtige plek op een rots vlak boven zee met een geweldig uitzicht en een mooi terras op de zonzijde. We blijven daar dan ook lekker een half uurtje zitten in de zon en uit de wind, heerlijk warm. Zodra we om de hoek van het huis zijn om weer verder te gaan komt de wind weer met volle kracht van de berg af.  

We dalen van een rots af over een paar ingenieus ingebouwde trappen en komen dan op een ministrandje. Dat hoorde dus ook bij het huis. Aan de overkant klauteren we weer tegen de rotsen op. We moeten vrij hoog boven het water lopen, omdat er veel kloven zitten op deze route. Het is veel stijgen en dalen, maar met spectaculaire uitzichten. Na een uurtje komen we op een ander klein strandje aan. 

Vanaf daar volgen we de bedding van een oude beek naar boven toe. We volgen alle bochten van de berg en klimmen en klauteren over de grote gladgeslepen stenen. Soms moeten we even een stukje de berg op, omdat de rotsen te groot zijn om tegenop te klimmen. Een geweldige route omhoog. Na een uur komen we uiteindelijk weer bij de weg aan waarlangs wij ook heen gekomen zijn. Dan nog een half uurtje over dit zandpad naar de camper. We hebben er een dagtocht van vijf uur opzitten en voelen onze benen wel. Maar wat een prachtige tocht! Dit is echt een geweldig wandelgebied. 

Uiteindelijk nog even bij het café gezeten. De biertjes hebben wij wel verdiend en het internet daar is een prettige bijkomstigheid😊😊 

22 januari – Totana 
Na een lekkere ochtendwandeling door het dal was het tijd om te vertrekken. 

Wij redden het net aan drie dagen met de toilettank, dan moet die echt ergens geleegd worden. We hadden iets ten noorden van  Mazzaron een adresje gevonden waar we dat konden doen en ook schoon water was daar te tappen. De bedoeling was dat we daar de nacht zouden doorbrengen, zodat we morgen op de fiets Mazzaron konden bekijken.  Het  was echter  een winderige, kale, naargeestige plek bij de benzinepomp naast de autoweg. Ik zag onszelf hier vannacht niet zitten zo in ons uppie. Dus na het lossen en laden naar Mazzaron gereden . Bij nader inzien was het stadje ook niet zo aansprekend als de ronkende reviews die ik had gelezen. Het is een oude mijnwerkersstad, er werd ijzer, koper, zilver en aluin gedolven. De mijnen zijn echter gesloten omdat de ertsen en mineralen uit het buitenland veel goedkoper waren. De restanten van de mijnen zijn nog wel te zien. Er lagen grote bergen felgekleurd zand en een hoop half ingestorte gebouwtjes. 

Verder had de stad niet zoveel om het lijf, dus we besloten maar een stukje verderop te rijden. We zijn terechtgekomen in Totana, daar hebben we vorig jaar ook al een poosje gestaan. Van deze camperplaats wisten we dat er een goede douche en een wasmachine is. En dat is nu net wat we nodig hebben.