Op hoogte

  10 december – Alfafara
Vanochtend met enige weemoed afscheid genomen van het heerlijke plekje. k Heb het er erg naar mijn zin gehad. Eerst het supersmalle weggetje de berg af gereden, er waren maar twee tegenliggers, dus dat viel mee. Daarna naar de Consum om inkopen te doen. Nout wilde graag nog een rondje door het dorp, omdat hij dacht dat daar een ferreteria zat. Hij heeft een stukje ijzerdraad nodig om het gebroken veertje van het deurslot mee na te maken. Helaas verkochten ze dat hier niet.
Het was maar 50km rijden vandaag, dus met een uurtje kwamen we op de nieuwe camperplek. Die mag met recht nieuw genoemd worden. Hij is pas sinds  augustus open en de eigenaar, Ricardo, is nog druk doende om alles in orde te krijgen.

We moesten eerst een steile oprit op en daarna met een ruime bocht om het huis heen. Toen kwamen we op een verhoging uit met een brede grasstrook. Een prachtig uitzicht op een vallei met pas geploegde akkers en wat heuvels in de verte.

Ricardo begon meteen voor ons de nog ontbrekende lamp op de paal in orde te maken, zodat wij vanavond licht zouden hebben. Even later kwam hij aan met biertjes en een paar kaki’s. Die schijnen hier veel gekweekt te worden. Ricardo spreekt alleen maar Spaans, maar met handen en voeten en de vertaalapp erbij komen we een heel eind. Hij liet ons enthousiast zijn prachtige nieuw gebouwde huis zien en het toilet en douche voor ons. Hij stelde ons voor aan zijn partner Isabelle en liet ons op kaarten zien waar we mooi kunnen wandelen en fietsen.
Vanmiddag een uurtje gefietst om de omgeving wat te verkennen. We waren nog naar even bij de camper of daar dook Ricardo weer op. Klaar om een praatje te maken en een biertje te drinken. Hij nodigde ons uit om vanavond een glas wijn te komen halen. ’t We werden ontvangen in een enorme woonkeuken waar het een beetje rokerig was, omdat er een houtkachel brandde. Wel heerlijk warm. Het is een prachtig groot huis, met daarin ook een behandelruimte voor een fysio. Zijn partner Isabelle blijkt fysio te zijn  en geeft regelmatig massages thuis. Ricardo is een gepensioneerd gemeente ambtenaar uit Barcelona en heeft hier een heerlijk rustig plekje gevonden na alle hectiek in Barcelona. We hebben leuk met elkaar kunnen  praten en de vertaalapp heeft overuren gemaakt. Bij het heerlijke glaasje wijn werden koekjes gepresenteerd. Een combinatie die wij niet snel zouden bedenken, maar het was erg lekker. Alles bij elkaar een erg gezellige avond.

11 december – Alfafar
Het is goed te merken dat we op hoogte zitten ( 590 m ), de temperatuur is flink gezakt en in de nacht zitten we weer rondom het vriespunt. Het is een prachtig gebied , met aan de ene kant de hoge groenbeboste bergen met rotsen en aan de andere kant de lagere heuvels. Die zijn overwegend kaal. Er liggen veel keurig geploegde akkertjes waarop veel konijnen rond scharrelen. Een wonder dat er nog zoveel zijn, want elke zondag wordt er door grote groepen jagers op ze gejaagd. Tussen de akkers vaak een stenengestapeld muurtje.
Vandaag over de via verde naar Bocairent gefietst.

Het is grappig om te zien dat je over een oude spoorbaan rijdt. Zo nu en dan rijden we over een  hoge dijk, even verder door een uitgespitte heuvel. In Bocairent gaan we op zoek naar een ferreteria, waar Nout hoopt wat ijzerdraad te kunnen kopen om het kapotte deurveertje na te kunnen maken. Deze winkel ligt buiten het dorp in het industriegebied.  De man begrijpt precies waar het om gaat, maar laat zien dat het ijzerdraad wat hij in huis heeft eigenlijk te slap is. Missie mislukt. Dan maar terug fietsen naar het dorp. Een kleine oude binnenstad op een rots, met de kerk op het hoogste punt. Jammer genoeg is hij gesloten, want hij schijnt erg mooi te zijn van binnen. We moeten genoegen nemen met een prachtig versierde deur.

We kunnen een stukje buitenom fietsen, langs de oude muur en zien dan aan de overkant boven op een heuvel een kerk liggen met een kruisgang er naar toe. Even verder zijn er grotten. Ze stammen uit de 10e of 11e eeuw en de functie ervan is nooit helemaal duidelijk geworden. Ook daar kunnen we niet meer in, want na 14.00 uur ligt het leven stil. We fietsen op ons gemak terug naar Alfafara en bekijken daar het dorpje nog even. We ontdekken de minimarket en het café en je raadt het al…..beiden gesloten. Door naar de camper en daar lekker aan de thee gegaan. Wat wel vervelend is, is dat de pomp van het water het niet meer goed doet. Daar moeten we morgen even een studie van maken…

12 december – Alfafara
Vanochtend is Nout een paar uur bezig geweest met de watertank. De tank moest leeg en nu ontdekten we dat er onderin een grote stop zit waardoor hij snel geleegd kan worden. Nog nooit eerder nodig gehad, weer wat geleerd. Daarna de pomp eruit peuteren, het filter bekijken en reinigen. Dat moet allemaal door een kleine opening, dus een hoop gepruts. Maar het resultaat mag er zijn, de kranen doen het weer.
Vanmiddag op de fiets het gebied waar we op uitkijken wat verkend. In deze grote kom tussen de hoge bergen en de buitenrand van halfhoge heuvels zitten nog allemaal kleinere heuvels en dalen verstopt.

Een heel leuk gebied om te wandelen en fietsen, er lopen veel paden en kleine weggetjes doorheen. We kwamen uit bij een kapelletje en gingen daar vandaan verder de heuvelrug op, waar we een kleine bron vonden. Aan het uiteinde stond een verlaten boerderij, maar wel een hoop onderhouden akkers en olijf boomgaarden. Echt een heel eind van de bewoonde wereld. Daar vandaan hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving. Op de terugweg nog bij een bodega langs gegaan, die was helaas gesloten.
Vanavond alweer bij Ricardo aan de wijn gezeten. We wilden even afrekenen en hij vond het wel gezellig als we even zouden blijven. Een hoop gehoord over de omgeving en over zijn ideeën overzijn bedrijf. Hij heeft grootse plannen. Hij liet ons ook een glaasje van de plaatselijk bekende, zelfgemaakte kruidendrank proeven, likeur herbero. Er zitten wel 20 verschillende soorten kruiden in die hier in de omgeving geplukt zijn. Het Mariolagebergte schijnt  veel kruiden te herbergen. De drank zat in een beetje verkreukelde plastic 2 literfles, waar alle kruiden ingepropt zaten. Het zag er wat onooglijk uit, maar het smaakte wel goed. Een soort kruidenbitter, maar dan zachter van smaak. Leuk om dat geproefd te hebben.